рӛлін кӛрсетті, жоғары деңгейде табиғат күшін пайдалануды және
техникалық прогрестің даму мүмкіншіліктерін арттыруды, ӛзін-ӛзі
қалыптастыруға шақырды.
Қытай философиясының негізгі бағыттары Қытай тарихындағы ауыр
кезеңде қалыптасты. Бұл дәуір патшалар арасындағы қақтығыстар еді
(Чжаньго) немесе Соғысушы мемлекеттер (б.д.д. 453-221 жж.). Соңында 7
күшті патшалық айқындалды: Чу (аңызға сәйкес, «қарт оқытушы» Лао-
цзыны туды), Ци, Чжао, Хань, Вэй, Ян, Цинь.
Цинь
әулетінің басқару кезеңінде (б.д.д. III-II ғғ.) қытай
философиясының таңы атты. Бұл кезде үкімет үшін олигархтар мен танымал
туғандар арасында тартыс шиеленісті. Бұл философиялық ойлауда да ӛз
атауын алды. Осы кезде «қарсыласу кезеңіндегі 100 мектеп» пайда болды.
Қытай тарихшысы Сыма Тань (б.д.д. II-I ғғ.) философиялық ойлаудың 6
негізгі бағыттарын кӛрсетеді:
ин-ян мектебі;
конфуциандық (немесе жу
цзя, «кітапшылар»мектебі);
моистер (мо цзя); аттаулар мектептері (мин цзя);
заңгерлер мектебі (легистер (фа цзя);
даосизм (жол және күштер мектебі –
дао дэ цзя). Осылардың ішіндегі елеулілері– конфуциандық, даосизм, моизм
және легизм.
Достарыңызбен бөлісу: