Одғұрмыштың Өгділмішке жауабы

 307

 

Не жақсы ілім берген білім егесі:

 

«Ұл-қыз аты, ердің өшпес елесі!..»

 

(Не жақсы ілім береді екен білімді:

 

«Ұл-қыз сақтар өңің, түрің, тіліңді!»)

 

Мұны мегзер білікті сөз бар еді,

 

Көңілі ақтың сөзі түзу, əдемі:

 

«Күйетін сен, ұл-қыз деп бас тігетін,

 

Ұл-қыз қайда бұл бейнетті білетін!?

3385  Һəрəм жиып өтесің, ол қалады,

 

Сен қайғы жеп, ол тілегін табады!»

 

Қатын алған, кеме мінген деп білгін,

 

Кеме міндің — көк теңізге кеп кірдің.

 

Ұл-қыз туса, сынар кеме*, амалсыз,

 

Кеме сынса, қалай тірі қаларсыз?!

 

Ұл-қыз ата жұбанышы, мақтаны,

 

Ал атаның у жегені, татқаны.

 

(Ұл-қызға ата кешірімді, жафасыз,

 

У жейді əмəн ал ұл-қыздың атасы.)

 

Атадан соң, жаман ұл-қыз жетесіз,

 

Ата-анасын аузына алмас, нетесіз?

3390  Мұндай жаннан қайтіп опа көрерсің,

 

Құлқы — жауыз, қылқы — жапа: шегерсің.

 

Ұл-қыз үшін машақаттан күй кетер,

 

Бала жүгін ата пілдей сүйретер.

 

Дос, туысқа жақын-жуық жүр дедің,

 

Оның дұрыс, ол да бір жүк, білгенім.

 

Білікті бек жақсы айтқан нақ балап:

 

«Кісі көңілі нəзік, қиын сақтамақ!

 

Көңіл бейне, құмыра, иə шарайна,

 

Ай, ұланым, сындырарсың, абайла!

3395  Көңіл нəзік — тез суалып, тез толар,

 

Ыстыққа — ерір, ал суыққа тез тоңар.

 308

 

Дос көңілі қалса,  қиқар жау болар,

 

Жау жүрген жер — ұрыс-керіс, дау болар!

 

Жауың болса, тірлігің де татымсыз,

 

Жау қайда да  жаға қоймас, жасырсыз!

 

Сенен дұшпан кішік болса, ақылым:

 

Оны сонша ұлық  тұтқын, батырым!

 

Алып пілге дұшпан болды шыбын бір,

 

Шақса пілді, мөңкіп  жаннан түңілді!

3400  Өмірі өткен жауыменен алысып,

 

Тыңда ердің жаугер, батыл арысын:

 

«Дұшпан əлсіз деп желпініп, есілме,

 

Неге қорқам деп, құр сөзбен есірме!

 

Жауың болса, қапы қалма ұрыста,

 

Жауға жау бол, дұрыс қара дұрысқа!

 

(Жаулық еткен, сенен жаулық күтеді —

 

Сен қойғанмен, екі талай бітері!)»

жүктеу/скачать 1,91 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: