194
“Кеш” ӛлеңінде Күн мен түн аралығындағы уақыт тұрғысынан алғанда
ӛте қысқа сәттің ӛзіндік құбылысын кӛркем суреттейді. Түн қараңғылығын
жол таба алмай қорқақтаған лирикалық кейіпкердің жеке сезімімен
ұштастырады. “Қараңғылықтың” символдық мәні бар. Ол - қорқыныш, Ол -
қауіп, Ол - қасірет. Одан жол тауып шығу оңай емес. Ақын ӛлеңіндегі түйін
осы.
Қойнына қараңғылық енген барып,
Жағалай айналаның бәрі қауіп.
Қарасаң қараңғы түн жан қорқарлық,
Бұл күнде бола алмайтын жолды тауып, –
дейді ақын.
Жалпы ақын табиғат жайлы жазғанда, оның тылсым сырын айнала
қоршаған ортамен бірлестіре отырып, қарапайым кӛріністерден ғажап
суреттер жасайды. Ол қашан да болсын жаратылыстың кӛркемдігін адам
тіршілігімен байланыстыра бейнелейді. Айналадағы тіршілік тынысынсыз
жансыз табиғат сүреңсіз кӛрінеді. Тіршілік – жансыз суретке әр беретін,
оның сан құбылуын ӛрістететін, оған қимыл-қозғалыс беретін құбылыс.
Ақынның “Жазғы қайғы” ӛлеңі – осындай ойдан туған, сыр тұнған сұлу
сурет:
Достарыңызбен бөлісу: