Парабиоз кезеңдері альтерация (закымдалыс) жасайтын эсерлерге
жүйкенің лабилділігінің төмендеуімен түсіндіріледі. Лабилдік төмендеген
сайын ол жердеде жүйкенің абсолюттік рефрактерлік кезеңі үзара түседі, қозу
үрдісі күшейеді. Қозу өзінің жайылу касиетінен айырылып белгілі бір жерже
тұракталады. Бүл кезде жүйке тітіркендіргіштерге жауап бермейді.
Корыта келгенде, Н.Е. Введенский жүйке парабиозы тәжірибесінде козу
мен тежелу үрдісінің бірлігін, тежелу күншті жэне түрақты қозу екенін, қозу
тежелуге немесе керісінше тежелу қозуға алмасқанда нарабиоздың үш
кезеңінің байқалатынын дәлелдеді. И. П. Павлов кейін бұл мәліметтерді ми
кыртысында туатын козу мен тежелу үрдістерін жоне фазалық жагдайларды
түсіндіруге колданды.
Қазақстанның белгілі ғалымы Б.А. Атчабаровтың зерттеулеріне дейін,
көп жылдар бойы, парабиоз үрдістерінің физиологиялық-биохимиялық
табигаты толық анықталмаған болатын. Ол парабиоздың пайда болуының
тікелей себебі жүйке талшыктарында АҮФ-тың жеткіліксіздігі екендігін
аныктады. Ал, АҮФ Кребс циклына сәйкес митохондрийдің жабық жүйесінде
жүйке талшыктарын фосфорлаидыру нэтижесі екендігі копке белгілі.
і:
UL
т
тшл.
Достарыңызбен бөлісу: