•
Бала – ата-анасының игі істерінің жалғастырушысы, болашағы. Бала
тəрбиесі – ата-ана үшін күрделі де, жауапты міндет. Жас шыбық иілгіш
болса, жас адам да сондай жақсыға да жаманға да бірдей бейім
болатыны баршымызға мəлім. Ата-ананың үйіндегі əрекеті
балаларныың көз алдында өтеді, сондықтан жақсы, жаман əдетіміздің
бала тəрбиесіне ықпалы зор. Əрбір ата-ана – өзінің баласын Отанға
пайдалы, өіне мейрімді,
еңбекқор, адамгершілігі мол адам етіп
тəрбиелеуге халық алдында да, мемлекет алдында да жауапты. Бірде-
бір ата-ананың бала тəрбиесіне немқұрайды қарауға еркі жоқ. Егерде
ол,
бала өсіруде қате жіберсе, осалдық байқатса, қартайғанда опық
жейтіні, өкінішке ұрынатына ешбір дəлелдеп жатуды қажет етпейтін
ақиқат.
•
Бала тəрбиесінің алғашқы алтын қазығы – тұған ұясы, өз отының
басындағы тəрбиесі, тілі. Қазақтың: «Баланың бас ұстазы – ата-ана»,
«Балапан ұяда не көрсе, ұшқанда соны іледі» – дегендей, есі кіріп, тілі
шыға бастасымен-ақ баланы байсалды, ұғымпаз, тілалғыш етіп
баулыған жөн.