Сырт бейнесі емес, жан жїниесі Ќўдайдыѕ адамы болєан єана Оныѕ таѕдаулы халќына жатады

Тауєа ќарай ќашады.

Науырыз келіп алаќай!

Ґмір кілтін ашады.

Ал ендіше осы сґзімніѕ,

Астарына біз ќарайыќ.

Ажал жендеті – шайтанныѕ,

Ќысты шайтанєа балайыќ.

Ўєынсаќ егер осыны,

Сґзді ўзаќќа созбайыќ.

Ќўдайєа бергін ќолыѕды,

Арып-ашып тозбайыќ.

Ажал бізге ќаќпанын,

Ќадам сайын ќўрып тўр.

Бўл ниетін шайтанныѕ,

Ќўдай Ием Ґзі біліп тўр.

Кґктем нўрын себелеп,

Кґзімізді ашады.

Санамызды оятып,

Шайтанєа ќаћар шашады.

Науырыз келіп бойыѕа,

Жїрегіѕді ќаєып тўр.

Ашып ќой жїрек есігін,

Кїнәдан бойды сауыќтыр.

Раќымдылыєын Ќўдайдыѕ,

Тегіннен-тегін алєайсыѕ.

Кешірім алсаѕ Ќўдайдан,

Пейішке жолды жалєайсыѕ.

 

Бґлегенова Мәрзия Атырау ќаласында дїниеге келді. Ґзініѕ тўрмыс жаєдайында кґрген 

кґптеген ауыртпалыќтар мен адамдардыѕ бір-біріне деген мейірімсіз ќарым-ќатынасы ќайдан 

туындайды деген шешімі жоќ кґптеген сўраќтар жїрегін аямай тілгілейтін. Мәрзия «Ес тоќтатќан 

адам бәрін ґзі тїсініп, дўрыс ґмір сїру керек» деген ќаєиданы берік негіз етіпўстады. Біраќ 

адамдардыѕ бәрінде бірдей бўл ќасиеттіѕ кездесе бермейтіні неліктен? Олар ішімдіктіѕ, жеѕіл 

жїрістіѕ жетегінде жїріп, адамдарды алдап-сулап кїн кґруді, ґтірік кґлгірсу сияќты жиіркенішті 

ќасиеттерді неге пайдаланды деген ойдан ешуаќытта арылмады. Осылайша ізденісте жїрген 

кезінде кґршісі арќылы оныѕ ќолына Киелі кітап тїседі. Мәрзия оны кїн-тїні ќолынан тастамай 

оќи отырып, адамдардыѕ осындай аянышты кїйі олардыѕ кїнәніѕ ќўлдыєында жїргендігінен 

туындайтынын және кїнәні адам ґз кїшімен жеѕе алмайтынын тїсінгендіктен, кїнә мен шайтанды 

жеѕген, кїнәсіз жалєыз Ќўтќарушы Иса Мәсіхті ґз жїрегіне ќабылдап, тәубеге келді.

 

Мәрзия жїрек жарды жырларын оќырман ќауымєа ўсына отырып, ќазаќ даласыныѕ тґрінде 

Исаныѕ сїйіспеншілік туы тігіліп, барлыќ халыќ ќўтќарылса екен деп тілейді. 

Таєдырым Ґзіѕніѕ ќолыѕда

Шындыќты іздеп таппадым,  

Гїлдей ем солєан баќтаєы.

«Жан Ием» мені тірілттіѕ,

Арайлап атты аќ таѕым.

Нәр беріп мені жылыттыѕ,

Шыраєын жаќтыѕ їміттіѕ.

Ќуаныш жас боп тґгіліп,

Жан Ием, мені шын ўќтыѕ.

Тїѕлігін ашып жанымныѕ,

Шындыќ туы боп таєылдыѕ.

Кеудеме нўр болып тґгілдіѕ,

Сырыѕды ўќтыѕ Тәѕірім.

Таба алмай аќиќат жолдарын,

Дїниені тїгел шарладым.

Ќол создыѕ кенет, жан Ием,

Ќол жетпес биік арманым.

Тау-тасты кезсем де таппаєам,

Ќуаныш нўрыѕа шаттанам.

Сыйладыѕ мәѕгілік жаѕа ґмір,

Ґзіѕдей жоќ ешкім аќтаєан.

Мен їшін айќышќа керілдіѕ,

Ып-ыстыќ ќан болып тґгілдіѕ.

Кїнәмнан тазалап ќўтќарып,

Сыйладыѕ ќўдіретін сенімніѕ.

Арналсын Ґзіѕе жырларым,

Ќабыл ал жан Ием – Ќорєаным.

Сїйемін кіршіксіз кґѕілмен,

Ашайын жїректіѕ «томдарын».

Сїйем деп айта алам жїрекпен,

Ќўтќардыѕ ќараѕєы тїнектен.

Ґмірімніѕ шыраєысыѕ жаєулы,

Сенсіѕ Ием, жїрегіме гїл еккен.

Табыт едім, Ґз ќолыѕмен тірілттіѕ,

Ќўшаєында жїргем әлсіз їміттіѕ.

Бет-пердесін ашып мынау дїниеніѕ,

Ґмірімде тўѕєыш рет тыныќтым.

Таєдырым Ґзіѕніѕ ќолыѕда,

Жетеле Ґзіѕніѕ жолыѕа.

Ґзіѕмен атады әр таѕым,

Жан Ием, ќўрбанмын жолыѕда!

Иса ашты аќиќаттыѕ есігін

Бір ќауымныѕ ўлы менен ќызымыз,

Əр уаќытта жазылмасын жўбымыз.

Иса ашќан Киелі їйдіѕ тґріне,

Ќуаныштыѕ нўрын шашып кіріѕіз!

Аќыл менен даналыєын сыйлаєан,

Біздер їшінґліп, жанын ќинаєан.

Ўлы Ўстаздыѕ ќасиетті Рухын,

Оєан сенген жїрек ќана сыйєа алар!

Иса – біздіѕ ґміріміз, нәріміз,

Ол – мәѕгілік жырлайтўєын әніміз.

Иса – жарыќ ортамызєа нўр шашќан,

Жїректі ашып, Оєан орын табыѕыз!

Иса ашты аќиќаттыѕ есігін,

Жїрегіѕде саќта мәѕгі есімін.

Иса – ўлы, Иса – шындыќ, тура жол,

Иса берер кїнәѕ їшін кешірім.

Иса – мәѕгі рухани азыєыѕ,

Киелі Рух ќасиетті нәзік їн.

Жїрегіѕде сїйіп, есте саќтай біл,

Иса – мәѕгі таусылмайтын таєлым.

Жетісай мен Кеѕсайымныѕ тґрінен,

Иса бізге Жарыќ, Нўр боп кґрінген.

Бауырларым тура жолда тартынбай,

Ќўшаєына ўлы Исаныѕ еніѕдер!

Аќ батамен жарылќасын Иеміз,

Ќорєап мәѕгі Рухымен Киелі.

Иса – жеѕіс, жемісіміз біз Оныѕ,

Ќўтќарушы – ќамќорымыз сїйеніш.

Жїрегіммен мадаќтаймын Тәѕірді

Жер мен кґкті жаратушы тек Ґзіѕсіѕ Тәѕірім,

Жїрегіммен, болмысыммен мен Ґзіѕді таныдым.

Ќўдіретті Рухыѕменен жетелейсіѕ Сен мені,

Тереѕірек ўєынуєа берші маєан таєылым.

Жан – дїниемді босаттыѕ єой, ерік берді кґз жасым,

Кґктегі Ием – жўбанышым, жанымды ўєар сырласым.

Таєзым етем мен Ґзіѕе, жїрегімніѕ кілті – Сен.

Сиынамын Сен арќылы, Сен ќатысты болєансын!

Тәѕірім Сен, сиынамын Сеніѕ еркіѕ болсыншы,

Сїйіспеншілік Рухыѕ меніѕ жїрегімде толсыншы.

Сусындайын сґздеріѕмен, кїш-ќуат бер жаныма,

Жат ќылыќтар, жамандыќтар табаныѕда жаншылсын!

Сїйіспеншілігіѕ жарќыратар жїрегімді сенемін,

Жараланєан жан-дїниемніѕ тауып бердіѕ Сен емін

Ќасиетті сґздеріѕмен ќўдіреттіѕді таныттыѕ,

Ґзіѕді Иса ґмірімніѕ Иесі деп білемін.

Киелі атыѕ ќастерленсін, тарасыншы әлемге,

Мадаќтайыќ есіміѕді, ќосайыќшы Сені әнге.

Арќа сїйер Кґктегі Əкем – панамызсыѕ мәѕгілік,

Ќасиетті Ќўрбандыєыѕ  тек біз їшін тґленген.

Тәѕір Ием, аспандаєы жерге Адам боп келдіѕ Сен,

Мәриам ќыздыѕ ќўрсаєына «Сґз» арќылы ендіѕ Сен.

Тіршіліктіѕ дәнін ектіѕ адамзатќа адасќан,

Кїнәлардан азат етіп, ќўтќарылу бердіѕ Сен.

Асќаќ їнді Тәѕір Ием – Сен әлемніѕ Нўрысыѕ,

Сен арќылы кґзімді аштым, ашылды кеѕ тынысым.

Жан-тәніммен ќуанамын, жолын аштыѕ шындыќтыѕ,

Сенсіѕ меніѕ сусын нәрім, Сенсіѕ ґмір, ырысым!

Бастауы Сен ґмірімніѕ ќўдіретіѕді таныттыѕ,

Жїрегімді иелендіѕ, сеніміѕді дарыттыѕ.

Сїйем Сені Тәѕір Ием, сїйем шексіз кґѕілмен,

Тек Сенімен махаббатым, кеудемдегі Жарыќ Кїн!

Тәѕір Ием, Жарыєымсыѕ жїрегімді жылытќан,

Тазаладыѕ бар кїнәмнан, бар ўнамсыз ќылыќтан.

Тәй-тәй басќан нәрестедей жетегіѕе ерейін,

Кґз алдымда айќыш аєаш, аєып жатыр жылып ќан.

Ўмыта алман сол бір сәтті, ќаныѕ аќты жазыќсыз,

Сол арќылы адамзатќа мәѕгілік жол салыпсыз.

Ќасиетті Сеніѕ ќаныѕ –  ўлылыќтыѕ куәсі,

Ґсиетіѕді Ўлы Ўстазым, ќастерлейік танып біз.

Сенімен бірге болсам

Есігіѕді ќаєа алмаєан,

Сенімді іздеп таба алмаєан,

Кґп ќой жерде пенделер,

Адасумен олар сенделер.

Аласўрып ќиналумен,

Бір кїні отќа шарпылар.

Ґзіѕді Иса сїйетіндер,

Сенетіндер емделер!

Тізгінімді бердім Саєан,

Ґзіѕ мені жетеле,

Шґліркеген жїрегімді,

Сусын беріп мәпеле.

Ќалауымды ґмірдегі,

Сеніменен шешейін.

Сґздеріѕде берік тўрып,

Мен рухани ґсейін.

Ќуаныштан жарылардай,

Ќўшаєыѕа кґмілдім.

Ќўтќарушым жыр боп бїгін,

Жїрегімнен тґгілдіѕ.

Ізденіс

Ґмірдіѕ шым-шытырыќ соќпаєында,

Бґгеліп, шаршап бір сәт тоќталдыѕ ба?

Жїгенсіз бўл дїниеніѕ жетегіне,

Ілінсеѕ керегі жоќ ноќтаныѕ да.

Жанымды тілгіледіѕ їнсіз жылап,

Тірелер кґкейге кеп мыѕ бір сўраќ.

Сўм дїние, жетелейсіѕ шыѕырауєа,

Таба алмай жан дїниеме демеу ќуат.

Бўл ґмір арќалатты ауыр жїгін,

Шегі жоќ, шуаєы жоќ дауыл кїнін.

Жан дїнием астан-кестеѕ, сыртым бїтін,

Жїрегімді торлады шегі жоќ мўѕ.

Таѕдадым Тәѕірімді

Таєдырдыѕ тәлкегіне ўшырадым,

Жат жанєа сыр айтуєа ќысыламын.

Ќиналып ќапас ґмір ќаќпасында,

Сїрініп, ќўлап бір кїн ысылармын.

Тїршігіп камерада дірілдедім,

Айќасќанмен кірпіктер ілінбедіѕ.

Ќасіретін тїсінбей бўл ґмірдіѕ,

Ґз-ґзімнен шошынып, тїѕілгенмін.

Дос-жаранныѕ жайылєан ќўшаќтарын,

Ќоя алмадым еріксіз тўсап бәрін.

Аш бґрідей жармасќан тіршілікте,

Мен ґзімді еріксіз ўсаќтадым.

Ґзгеріпті байќасам тїрім меніѕ,

Ќандай болмаќ келешек кїнім меніѕ.

Сол бір сәтте бір Жарыќ терезеден,

Нўр шашты даеріксіз кїлімдедім!

Таѕ атты ма, әлде бір тїс кґрдім бе?

Жаратушым әлде Сен кїш бердіѕ бе?

Табыстырдыѕ Киелі кітабыѕмен,

Бўл дїниеніѕ тәрк еткен їстемдігін!

Ќасиетті сґздеріѕнен ќуат алдым,

Сезіндім Тәѕірімніѕ жўбатќанын.

Жїрегім жамандыќтан жиренгендей,

Тәѕірімніѕ таѕдадым ўнатќанын.

Ґмірімніѕ Иесі Сен

Темекініѕ ќышќылтым тїтініндей,

Таєат жетпей сораптап бітіруге.

Ќолєа алуєа асыєам Кітабыѕды,

Шаќыратын Сенім мен бітіміне!

Оќи бердім тынысым ашылєандай,

Бўл мен їшін кїтпеген тосын жаєдай.

Əлсіреткен бойдаєы дерттіѕ бәрі,

Ќўдіретімен сґзініѕ басылєандай.

Кїндіз-тїні Ґзіѕді дәріптедім,

Ќалт жібермей әрбір сґз әріптерін.

Ќуаныштан мґлдіреп ќос жанарым,

Жазєанда Ием, мїсәпір – єаріптерін.

Ґмірімді ертеѕге ќалдырмайын,

Ґз ќолыммен тозаќќа жандырмайын.

Ќўтќарушы ґмірімніѕ Иесі – Сен,

Ґзіѕді Иса жїрекпен ќабылдайын.

Ґмірімніѕ шешуші кезеѕінде,

Жігерленіп Сґзіѕмен тґземін де.

Бар кїнәмнан Сен мені азат еттіѕ,

Ащы дертін ґртеген ґзегімніѕ.

Ќўрбан болдыѕ мен їшін

Кешір мені Тәѕірім, кешір мендей ўлыѕды,

Ўмытылды лайсаѕ, ґткен ґмір бўрынєы.

Тізе бїгіп, бас ием мен Ґзіѕніѕ алдыѕда,

Ќасиетті ќаныѕменаќтап, мені жуындыр.

Ќўрбан болдыѕ мен їшін, тґктіѕ адал ќаныѕды,

Жазыќсыздан айќышќа жапа шегіп таѕылдыѕ.

Осылайша Тәѕірдіѕ ўлылыєын кґрсеттіѕ,

Адамзатты шын сїйген, шыраќ болып жаєылдыѕ!

Ќўдіретімен Исаныѕ, Тәѕіріммен жарастым,

Тәубе еткенде тіліммен, мәѕгілікке жол аштыѕ.

Ўлылыќтыѕ Иесін сонда єана танып мен,

Киелі Рухыѕ дем беріп, еркіѕменен санастым.

Ґмірімді ґзгертіп, шындыќ жолын таныттыѕ,

Семіп ќалєан жїректі жібітті бір жарыќ Кїн.

Єўмырыма таусылмас жан тыныштыќ сыйладыѕ,

Мендей болсын бар ўлыѕ, кґзін аш бар халыќтыѕ.

Тәѕірімніѕ еркімен жаѕа ґмір бастадым,

Кґкжиекте кїн кїліп, жарќырап тўр аспаным.

Жауапты істіѕ шешімін, сеніп Ием тапсырдыѕ,

Ірге тасын бекітіп, ќўрып бердіѕ жоспарын.

Сїйіспеншілік жїрекпен сенім отын їрледім,

Ќандай ќиын сынаќта Жан Иеммен біргемін.

Ізгі хабар таратып, бауыр таптым – ізгі дос,

Мәѕгі єажап ґмірдіѕ бірге аттадыќ сїрлеуін.

Кентаудаєы Киелі їй

Таѕєажайып ґмірдіѕ ќўпиясы шешілді,

Ќиянаттыѕ шынжыры бір жолата кесілді.

Ашып беріп Киелі їй Кентауымныѕ тґрінен,

Ќалыѕ ќазаќ тоќталсын, естіп асќаќ їніѕді.

Ізгілікті ісіѕе баќташы етіп таѕдадыѕ,

Їмітіме серік ќып, сенімімді жалєадым.

Ќайырылмадым артыма, Сеніѕ Сґзіѕ – Ќорєаным,

Кедергідей тайсалмай бўзып ґттім жолдаєы.

Таѕдаєан ўл-ќыздарыѕ сая тапты баєыѕнан,

Шыраќсыѕ Сен мәѕгілік, әр жїректе жаєылєан.

Есіміѕді ќастерлеп, мадаќтаймыз әнменен,

Сеніѕ Ќўдіретіѕмен бїршік атсын дарындар.

Əр балаѕды Тәѕірім, шомылдыршы Нўрыѕмен,

Ўлы салтанатыѕда бірге болшы ўлыѕмен.

Сабырлыќ пен сенім бер барлыќ сынаќтарыѕда,

Сеніѕ ўлылыєыѕа лайыќты ет, ўєым бер.

Ґмірімде жарыќ нўр берген Иса Тәѕірім,

Мәѕгі есімде саќталсын, Сеніѕ берген тәліміѕ.

Сїйем ыстыќ кґѕілмсен, жан-тәніммен Ґзіѕді,

Əлі есімде ќапастан мені оятќан Жарыќ Їн.

Ґмірімді, еркімді бердім Сеніѕ ќолыѕа,

Ґсиетіѕ Киелі, нәр аламын толыєа.

Аќиќатсыѕ, ўлысыѕ, Сеніѕ жолыѕ – мәѕгілік,

Аспан патшалыєында кїн болар ма жолыєар.

Адасќан бір ўлыѕ едім жыраќтаєы,

Жан Əкем, Ґзіѕе кеп тўраќтадым.

Жылытып жїрегіме жылу бердіѕ,

Ґзіѕсіѕ кґп іздеген шуаќ таѕым.

 

Əлімбеков Єалымжан 1973 жылы Алматы облысы, Райымбек ауданы, Сарыбастау ауылында 

ќарапайым отбасында дїниеге келді. Єалымжан жастайынан Жаратќан Иеніѕ бар екеніне сенгенімен, 

біраќ бўл сенімініѕ негізсіз екенін кейін тїсінді. Ер жете келе: «Дїние ќалай жаралды, ќазір ќандай 

заман және болашаќта не болады?» – деген сўраќтары да кґбейе берді, біраќ ол сауалдарєажауап таба 

алмай, жїрегі ґмірдегі әрќилы әділсіздіктерге, озбырлыќтарєа налыды. Ол әр сауалдар жетегінде 

жїргенде, ќолына кґне ґсиет деген кітаптан сўраєына жауап алды. Кейін оєан сиыну їйіне 

барудыѕ да сәті тїсті. 

 

Сиыну їйіне барып, Ќўдай Сґзін естіген сайын, Єалымжанныѕ жїрегі Ќўдай Сґзі мен Оныѕ 

Иса Мәсіхті кїнәћарлар їшін жерге жібергені турасындаєы шындыќќа тола берді. Бірде ол Иса 

фильмін кґру арќылы ґзініѕ кїнәћар екенін толыќ тїсініп, Ќўтќарушы Иса Мәсіхті жїрегіне 

ќабылдады. Сол сәттен бастап, жїрегіндегі таусылмастай болєан  талас-тартыс тоќтап, кїнәлары 

їшін кешірім алып, болашаќќа деген зор їмітке ие болды әрі жаны Иса берген тыныштыќќа бґленді. 

 

Бїгінде Єалымжан Ќўдайды ґлеѕдерімен мадаќтап, дәріптеуде. 

Ґмір мәні

Мына ґмір – соєып ґткен жел болса,

Жел ўшырєан ќураєан бір шґп болдым.

Ќулыќ, сўмдыќ, жамандыќќа – бар болсам,

Ізгілік пен жаќсылыќќа жоќ болдым.

Мына ґмір – ашырќанєан аѕ болса,

Ал мен одан ќаша алмай, жем болдым.

Адамдарды жїрегімде жек кґріп,

Кісі ґлтірген адамдармен теѕ болдым.

Мына ґмір – патша болса, би болса,

Бўйрыєынан шыєа алмай ќўл болдым. 

Кісі ґлтіріп, ќиянат істемесем де,

Елді алдаєан, ќуыс кеуде ќу болдым.

Ґмірдіѕ шын маєынасын білмедім,

Ішіп-жеумен ойын-сауыќ іздедім.

«Ґмір бізге бір-аќ рет берілген», – 

Осы-аќ болды ґмір жайлы білгенім.

Енді, бїгін бўрынєыдан басќа кїн!

Жїрегімде шырќалады асќаќ їн,

Ескі ґмірмен біржолата ќоштасып,

Исаменен жаѕа ґмір бастадым.

Менде бїгін бўрынєыдан басќа кїн!

Бар кїнәмды еѕсе басќан тастадым.

Кїнәларым ќара бўлттай тґнуші еді,

Енді бїгін шайдай ашыќ аспаным.

Менде бїгін ґзгеше кїн басќа кїн!

Тауып алдым мәѕгі ґмірдіѕ бастауын.

Кеше єана танымастай басќа едім,

Енді бїгін, одан мїлдем басќамын.

Енді білдім маєынасын ґмірдіѕ.

Жїрек толды сґздерімен Тәѕірдіѕ.

Жамандыќтан жан-дїнием тазарып,

Жиркенішті кірі кетті кґѕілдіѕ.

Соќыр едім – Ис ашты кґзімді.

Саѕырау едім – сауыќќаным сезілді.

Сґз жетпейді-ау суреттеуге тіліммен,

Жїректегі сўлу, єажап сезімді!

Осы Исаєа сенде келсеѕ болады.

Жїрегіѕ мол ќуанышќа толады.

Кїнәѕді айтып, тәубе ќылсаѕ, басыѕа

Жаратќанныѕ аќ батасы ќонады.

Мені сонша сїйетіндей кім едім?

Тозаќ отќа кетейін деп тўр едім.

Иса берді біржолата бостандыќ,

Ќўмарымныѕ ќўлдыєында жїр едім.

Исаєа кел, ашылады кґздеріѕ,

Ере бермей айтќанына ґзгеніѕ,

Мен сияќты сен де аласыѕ бостандыќ,

Егер оныѕ ќабылдасаѕ сґздерін.

Ата-аналарєа

Тыѕдашы әке, бірер сәтке ўлыѕды,

Ґзіѕе арнап кіші-гірім жырымды,

Ќўлаќ салшы, Ізгі хабар айтайын,

Бўл туралы естіп пе едіѕ бўрын-ды?

«Сен кімсіѕ?» деп баласынып, сґкпеші

Аз ґміріѕді ысырап ќып тґкпеші,

Ќўдай бізге жіберіпті Мәсіхті,

Мәсіхсіз сен о дїниеге ґтпеші.

Ќўдай беріп Ќўтќарушы Мәсіхті,

Кґкке кірер «есікті» Ол ашыпты.

Ашыќ есік жабылмастан тўрєанда,

Тәубе ќылып, тез кіруге асыќшы. 

Мына ґмірдіѕ мәні жайлы ойлашы,

Бар ма екен деп маєынасы, пайдасы.

Жан баєыс та, кїн кґріс те болар-ау,

Біраќ мәѕгі ґмірден ќўр ќалмашы.

Сен де ойлашы таєдырыѕды анашым,

Ќўдайєа тек Исаменен барасыѕ.

Иса арќылы тәубе ќылсаѕ Ќўдайєа,

Сонда єана жан тыныштыќ табасыѕ.

Кїнәмізден жалыєыпты Ол, жеріпті,

Ќўтќаруєа Иса болып келіпті.

Адамзатты сїйгендігі соншалыќ,

Ґзін-ґзі ќўрбандыќќа беріпті.

Бізді ґсіріп, ќаќтыѕ, баќтыѕ-баптадыѕ,

Əдет-єўрып, ырымдарды саќтадыѕ.

Осылайша ќўтќарылам дейсіѕ сен,

Біраќ бўлай ќўтќарылу таппадыѕ.

Алла дейсіѕ, дўрыс, біраќ сол Аллаѕ,

Бар билікті берген екен Исаєа.

Сен де аласыѕ кешірім мен мәѕгі ґмір,

Исаєа кел жалтаќтама, жасќанба.

«Мадаќтаѕдар Тәѕірді барлыќ халыќтар!

Даѕќтаѕдар Оны барлыќ ўлттар»

(Зәбїр 116)

Мадаќтаѕдар Тәѕірді,

Ќўдіретті Сґзі їшін.

Адамзат тїзу жїрсін деп,

Салып берген жолы їшін.

Мадаќтаѕдар Тәѕірді,

Ґмір їшін, жан їшін,

Тыныш ўйќы, бейбіт кїн,

Əрбір атќан таѕы їшін.

Мадаќтаѕдар Тәѕірді,

Суы менен наны їшін.

Табиєатты жаратып,

Оєан берген сәні їшін.

Мадаќтаѕдар Тәѕірді,

Жўлдыз бен ай, кїн їшін.

Кїнәміз їшін біздердіѕ,

Ќўрбан еткен Ўлы їшін.

Мадаќтаѕдар Тәѕірді,

Ќысы менен жазы їшін.

Ќуаныш пен әрине,

Ќиыншылыќтары їшін.

Мадаќтаѕдар Тәѕірді,

Ќиналсаѕ берер ќол ўшын.

Алєысќа тек Ол лайыќ,

Мадаќтаѕдар сол їшін.

Бет бўрыѕдар Тәѕірге,

Бала мен жас, кәріѕ де.

Исаныѕ берген сыйлыєын,

Ќабылдаѕдар бәріѕ де.

«Ќорыќпаѕдар! Мен сендерге їлкен ќуаныш

жариялаймын, ол ќуаныш барлыќ халыќќа

да ортаќ: бїгін Дәуіттіѕ ќаласында сендердіѕ

Ќўтќарушыларыѕ дїниеге келді.

Ол-Иеміз Мәсіх!»

(Інжіл, Лўќа 2:10, 11)

Бїгін Иса туылды,

Кґк пердесі тїрілді.

Періштелер аспанєа,

Топ-тобымен жиылды.

Аќырда жатќан сәбиге,

Малшылар кеп їѕілді.

Данышпандар Исаныѕ

Алдына кеп иілді.

Бўны кґріп сўм шайтан,

Риза болмай кїйінді.

Ќўдай бізге Исаны,

Ќабылдауєа бўйырды.

Біздер їшін Ол ґліп,

Їш кїннен соѕ тірілді.

Амалы бітіп сўм шайтан,

Жеѕіле жерге жыєылды.

Єолготада – айќышта,

Жеѕіс туы тігілді.

Сол айќышта біз їшін,

Ќыршын жаны ќиылды.

Пәк ќанымен Исаныѕ,

Бар кїнәміз жуылды.

Айтыѕдаршы адамдар,

Кім осылай туылды?!

«Балалардыѕ Маєан келуіне жол беріп, 

кедергі жасамаѕдар! Себебі Ќўдай Патшалыєы

сондайлар їшін»

(Інжіл, Лўќа 18:16-17)

Иса ќайтіп келеді,

Оны бәрі кґреді.

Тәубе ќылсаѕ саєан да,

Мәѕгі ґмір береді.

Иса жаќсы баќташы,

Мәѕгі ґмірдіѕ «ќаќпасы».

Ата-анамды, ґзімді,

Жамандыќтан саќташы.

              ***

Ќорєаушымыз Ќўдайды,

Мадаќтаймыз ўдайы.

Ґмір беріп бізге Ол,

Ќуанышты сыйлайды.

 

   ***

Біз баќытты баламыз,

Жырлап әнге саламыз.

Ќиындыќтар кезіксе,

Тек Исаєа ќараѕыз.

 

   ***

Мен Исаныѕ ќызымын,

Ґмірдіѕ нўр, тўзымын.

Арманым біреу – Исаныѕ,

Соѕынан жїрем ізініѕ.

 

   ***

Мен Исаєа сенемін,

Жетегінде келемін.

Сўраєыѕ болса Ол жайлы,

Саєан да айтып беремін.

 

   ***

Ќауымым меніѕ жанўям,

Сыртта жїрсем саєынам.

Ќауымєа кеп, ќол жайып,

Бір Ќўдайєа табынам.

 

   ***

 

Ендібаев Ќаржау балќашўлы 1960 жылы Жизаќ облысы Мырзашґл ауданында туылєан.

1966 жылы Иса Мәсіхті Ќўтќарушым деп ќабылдаєаннан бері оныѕ ґмірі тїбегейлі ґзгеріп, Ќўдайды 

мадаќтаєан ґлеѕдер жаза бастады.

Иса бізді сїйеді

Иса бізді сїйеді,

Аты Оныѕ Киелі.

Кїнәмізді кешіріп,

Болдыќ ґмір тиегі.

Орта жолда тоќталмай,

Ќуанайыќ шаттанып.

Иса Мәсіх жолымен,

Мәѕгілікке аттанып.

Иса Сені саєындыќ,

Айтќаныѕа баєындыќ.

Ќўтќаршы деп халќымды,

Ґзіѕе біз жалындыќ.

Бўл ґмірде жарќырап,

Жарыќ берер нўрысыѕ.

Ќўдай Əкеміз жіберген,

Ќўтќарушым Ўлысыѕ.

Иса меніѕ Тәѕірім

Ќўрбандыќќа шалынєан,

Ќызыл ќанєа малынєан.

Кїнәларын кешір! –  деп,

Біздер їшін жалынєан.

Ќўдай айтќан жалпыѕа,

Жар саламын халќыма.

Исаєа сеніп еріѕіз,

Кїнәні Оєан беріѕіз.

Иса Мәсіх Тәѕірім!

Орындалсын әміріѕ.

Кїнәларын кешірдіѕ,

Халыќтардыѕ бәрініѕ.

Жаќсылыќќа їйреткен,

Ќолына шеге тїйреткен.

Айќыш аєаш басында,

Шайтан рухын кїйреткен.

Сен сол ќалпы тірісіѕ,

Киелісіѕ, Ўлысыѕ,

Жетуге Саєан асыќтым,

Ќўтќарушым Мәсіхсіѕ.

Балаѕ болып атандым,

Ґзіѕнен мен бата алдым.

Ќаныѕменен аќталдым,

Кїнәлардан тоќталдым.

Шындыќтан біз ќайтпайыќ,

Ескі әуенді айтпайыќ.

Інжіл сґзін жаттайыќ,

Жїректерде саќтайыќ.

Аузыма Рухы сґз салєан,

Білмесімді їйретіп,

Ґмірімді ќолєа алєан,

Ќўрметтейік Мәсіхті.

Сен биік єарыштасыѕ

Мекен-жайыѕ Кґктегі єарыштасыѕ,

Абыройыѕ арта берсін шарыќтасын.

Тәубе етіп алдыѕ кеп біз жыєылдыќ,

КиеліРухыѕ тґбемізде ќалыќтасын.

Есігіѕді ќаќтым таєы бізге ашќан,

Жїзіѕді кґргім келіп, нўрды шашќан.

Киелі Рух кґгершін боп ќонєан кезде,

Жаман рух жалтарып бізден ќашќан.

Кґктегі Əеміз! – деп, ардаќтаймыз,

Əнге ќосып атыѕды мадаќтаймыз.

Ізгі хабар, Інжілдей Кітабыѕнан,

Тәлім алып, әрдайым параќтаймыз.

О, Ќўдайым жиналысты Ґзіѕ басќар,

Рухыѕмен айтќаныѕды бәрі ќостар.

Сарќырап аќќан таудаєы ґзен болсаѕ,

Болайыќ арнаѕдаєы малта тастар.

Ќол жайдым, Кґктегі Əке бергін бата,

Ќанатыѕмен жаман рухтанҐзіѕ саќта.

Айтќаныѕыз орындалып той-тойлайыќ,

Жерде біздер, ал Ґзіѕіз алтын таќта.

 

Оспанов Ќуандыќ 1980 жылы ќазан айыныѕ 10-шы жўлдызында Шыєыс Ќазаќстан 

облысындаќарапайым ќазаќтыѕ отбасында дїниеге келді. 

 

Жас та болса ќуандыќты бўл ґмірдіѕ мәні мен маєынасы неде деген сўраќтар жиі мазалайтын. 

Уаќыт ґте кїнә туралы да ойсыз ќалмады. Əрдайым кїнәдан арылу жолын ойлайтын. Кїнәєа деп 

талай рет ќарсы шыќса да, оны жеѕе алмады. 

 

Бірде ќасындаєы жолдасы екеуін бір бейтаныс адам сиыну їйіне кино кґруге шаќырады. Олар 

мына заманда бўл не деген тегін кино деп таѕ ќалса да, баруєа келісті. Фильмніѕ Ќўдай туралы екенін 

киноныѕ аты айтып тўр еді. Олар фильмнен Ќўдайдыѕ әлемге Ґз сїйіспеншілігін ќалай дәлелдегенін 

кґрді және сол жерде ґтіп тўратын жиналыстарєа ќатыса жїріп, Ќўдай жайында тереѕірек біле 

бастады. Кґп ўзамай Ќуандыќ кїнәдан тазалап, кешіретін Иса Мәсіхті Ќўтќарушым деп ќабылдап, 

жүктеу/скачать 414,34 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: