3 2
Мен дүниені көшіріп жіберер дей ентелей келіп, әжемнің
иығынан сілкілей беріппін.
– Әже, әже, не... үйренгенімді айтып бере йінші.
– Құлыным-ау, сабыр етші. Мен жүнімді сабап болайын.
Сонан соң асықпай тыңдаймын ғой, – деді әжем еркелетіп.
Енді менің екпінім бәсеңдеп, әжемнің қасына отыра кеттім
де, жүн шашып ойнай бастадым.
(Бауыржан Момышұлы)
Әжем ме ні мен кіш ке не кү нім нен сыр лас. Екеу міз оңа ша
қал ға ны мыз да өт кен-кет кен ді ай тып, үш ұл, бір қыз ды қа лай
адам ғып өсір ге нін әң гі ме лей тін. Мен әжем нің көр ген бей не-
ті не, ке ре мет тей тө зім ді лі гі не жа ным аши оты рып сүй сі не мін.
Сон дай да қо лым нан кел се, әжем ді үл де мен бүл де ге орап, тырп
ет кіз бес тен төр ге төрт қа бат көр пе нің үс ті не отыр ғы зып қой сам
деп ар ман ету ші едім. Ме нің осы ойым ды жақ сы ұға тын әжем:
– Қо зым, қо зым... Се нің осы айт қа ның ның өзі-ақ ма ған
үл де мен бүл де емес пе?! Ай нал дым се нен! Бас қа сы те гіс жи на -
лып бір тө бе бол ған да, сен өзің бір тө бе емес сің бе ма ған?! – деп
емі ре не тін.
(Сай ын Мұ рат бе ков)
1. Мәтіндерде қандай туыстық атаулар бар?
2. Алғашқы мәтінде кездесетін «екпін» сөзі мен тіл білі мін де гі
екпіннің қандай ерекшеліктері бар?
3. «Үл де мен бүл де ге орау» де ген ді қа лай тү сі не сің дер?
Достарыңызбен бөлісу: