Бақтыбай:
Ал, Бәйімбет, Бәйімбет,
Сөйлеп кеттің тоқтамай.
Мақтанбағын баймын деп,
Отаубайша оттамай.
Енді маған кезек бер
Тұрдым тыңдап сөзіңді
Өзің келіп тиістің
Жеңбей қойман өзіңді.
Менің атам – Сырманақ
Сенің атаң – Шуманақ.
Табаныңда бүрің жоқ.
Келдің қалай сырғанап?
Шуманақтан Барақ-ты,
Бақтыбай ақын аралар
Абақ пенен Тарақты.
Байқап сөйле, Бәйімбет,
Ашылар артың әлі ақ-ты,
Құрт жеген соң басыңды,
Шөкімдей миың қалмапты.
Сүйір пышақ, қу табақ,
317
Айтыс II том
Жарымаған ел едің,
Айтып бір салдың әуелден
Ішіп, бір жеген тамақты.
Сенің атаң әуелі,
Күшік емес, Көмшік-ті.
Сұрастырсам атаңды
Атамнан атаң кем шықты.
Бақтыбай кедей болғанда,
Сенің елге нең шықты?
Қысы-жазы босасың,
Тоғаның жоқ меншікті.
Қыздырып ең аузымды,
Маңдайымнан тер шықты.
Қайда көрсем шұбайсың,
Бір орын мекен қылмайсың.
Астықты қайдан алам деп,
Құдайыңа жылайсың.
Қақпан, тұзақ арқалап,
Сексеуілге барасың.
Шырпының түбін сау қоймай
Қақпан, тұзақ саласың
Тұзақ пенен қақпанға
Ертең түсте барасың.
Арам өлген қоянды
Арқалап, жиып аласың.
Ақкөз қоян адал деп,
Біле тұра арамды
Қазаныңа саласың.
Құдай өзі береді
Арамқордың жазасын.
Баққаныңды мал демей,
Еңбек қылып, нан жемей,
Біздің елдің дәніне
Күзді күні болғанда
Айырбастап тұзыңды
Аласың елдің мазасын.
Менің атам – Байкөбен,
318
Қазақ өнерінің антологиясы
Сиыр бағып жүргенде,
Ақсақалды шал келген.
Шұбардан қоныс ал деген,
Ақ бидайды сал деген.
Ақ бидай салып, нан жеген,
Нан жеген соң, дәндеген.
Қараталдан тоған ал,
Тоғанға қарай қоғамдал,
Иесіз жатқан Шұбардың
Егістігі мол деген.
Қыдырлы тоған болған соң,
Орыс деген ел келген.
Өнері көп орысты
Үйір қылдым жерменен.
Сенің елің қорқады
Мен емес пе тең келген?
Арық аттай, Күшігім,
Шом тесіп, арқаң жауыр боп,
Ел қатарына енбеген.
Базардан алған кездеме,
Жаманның сөзін сөз деме.
Бақтыбаймен айтысты-ау,
Бәйімбет деген таз неме.
Бақан өлең қозғаған,
Алдынан жүйрік озбаған.
Бәйімбет, қайдан кезіктің
Айтпайтын сөзді қозғаған.
Жүзден озған тұлпармын,
Сөз тауып, сөзден қоздаған.
Достарыңызбен бөлісу: |