Шарт ты бел гі лер Жаңа тақырыпты меңгеру тапсырмалары

119
Ға ли бір бо лыс та бас қа ау ыл най ға қа-
ра ған Дүй се бек де ген кі сі нің ба ла сы еді. 
Жа сы нан талап ты бо лып, Қы зыл жар, 
Троиц кі де гі мед ре се лер де оқып жү ріп жә-
не де част ный учи тель ден оқып та орыс ша 
азы рақ сөй леп, жа зар лық тай ша ма сы бар 
еді. Мұ сыл ман ша жақ сы оқы ған бол са да, 
ел ге шы ғып мол да бол май, соң ғы уа қыт-
тар да оқу ды да қо йып, азы рақ сау да ға ай-
на лы сып еді. Ата сы бай адам бол ма са да, 
Ға ли ина бат ты жі гіт бо лып, әр да йым алыс-бе ріс іс те рін де уағ да ла-
сын да опа шыл бол ған ды ғы кө рін ген ге бай лар ша ма лап не сие бе ру-
ден тар тын бау шы еді. Әу ел гі уа қыт тар да оқу да бо лып, бұл уа қыт-
тан сау да мен жүр ген се беп ті ел де тұ ру ынан тұр мауы кө бі рек бо лып, 
өзін ха лық, ха лық ты өзі анық та ны май тын да еді. Тек сыр ты нан 
Дүй се бек тің ба ла сы талап ты, еті ті рі жі гіт, қы сы-жа зы үй де отыр-
май оқу оқып, кә сіп қы ла ды деу ші еді. Жа ңа да өт кен бір жәр мең-
ке де алыс-бе ріс те рін бі ті ріп, бір-екі жүз тең ге леп пай да қы лып, 
үйі не қай тып, аға йын ды ара лап аман дық та жүр ген де, осы о йын ға 
кез кел ген еді. Ға ли Жа мал мен қа тар отыр ған соң, бір-бі рі нің ха лін 
һәм кім екен дік те рін сұ рап-бі ліс ті. Ға ли Жа мал дың бұ рын ғы кө ріп 
жүр ген жі гіт те рі нен сөз ге ұс та рақ, сұ ра ған сө зі не то лық жау ап 
қай та рып, һәм өзі де ләз зат ты сөз дер сөй лей бас та ған ға ма ңа йын да-
ғы лар дың не іс теп, не сөй леп, не ой нап жат қа нын ес ті ме ген се кіл ді 
ұмы тып, шын ықы лас пен ке ңес пек те еді. Әр түр лі о йын бо лып, 
ақы рын да «Бұ ғы бай», «Мыр ша лай – мы рыш» де ген о йын дар та-
мам бол ған соң, бір жі гіт бір бел беу ді есіп алып:
– Ен ді, әлеу мет, өлең ай та сың дар, айт пай сың дар, ай тпа ған-
да ры ңа мі не кей, – деп, қо лын да ғы есіл ген тоқ пақ тай бел беуін 
көр се тіп, қор қы тып, ара лап жү ре бас та ды. Біл ген қал да рын ша 
Ға ли мен Жа мал дан бас қа боз ба ла лар өлең ай тып жат са да, өлең-
де рі қа шан нан бе рі ай тып ке ле жат қан ес кі өлең дер еді. Ен ді өлең 
ай ту ға рет әу елі Ға ли ға, со нан соң Жа мал ға ке ліп еді. Ға ли дом-
бы ра ны әке ліп ұс тат қан ның со ңын да: «Ме нің өлең ай ту әде тім де 
жоқ еді, біл меу ші едім», – деп кү лім сі реп оты рып:
– Қа йыр, ен ді кө ңіл де рі ңіз қал ма сын, – деп көр кем ән мен дом-
бы ра ға дау ыс қо сып сөй ле ді:
Ал сөй ле, кел ді ке зек ен ді, Ға ли,
Ке ріл мей ұс та қол ға дом бы ра ны!
Рух бер ген мә жі ліс ке, қыз мет көр сет,

жүктеу/скачать 9,92 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: