Аристотель
(384-322 б.д.д.)
Христиан дінінде махаббатың алатын орны
Христиан діні бойынша, махаббат - Иисус Христос Құдайдың негізгі сипаты.
Табиғаттан тыс тұрған күш —христиандық махаббат (“адамды сүю”) туралы ілім жасалды. Бұл ерекше махаббат (“агапэ”) -“жақыныңды сүй”, “жауыңды сүй” сияқты қағидалар негізінде таралды
Ортағасырлық христиандық этикасын-да сезімдік және рухани махаббат бір-біріне қарама-қарсы қойылды
Эрих Фромм махаббаттың екі түрі туралы
«Иемдену принципіне негізделген жемісті емес махаббат өз объектісін еркіндіктен айырады және оны өз бақылауында ұстайды. Мұндай махаббат өмірді сыйламайды, қайта оны қысып, құртып, қылғындырып өлтіреді»
Болмыс принципіне негізделген жемісті махаббат қамқорлықты, жауап-кершілікті, сыйлау мен білімді көздейді, және де басқа адамға өсуі мен дамуын тілейді. Ол ынтызарлық емес, ол әрекет етеді
Э́рих Зелигманн Фромм
1900-1980
Абай: «адамды жанурдан айыратын махаббат пен әділет»
«Махаббатпен жаратқан адамзатты,
Сен де сүй ол Алланы жаннан тәтті
Адамзаттың бәрін сүй бауырым деп
Және хақ жолы осы деп әділетті
Адамзатты сүю, әділетті сүю»
«Адамшылықтың алды - махаббат, ғадаләт сезім. Бұлардың керек емес жері жоқ, кіріспейтұғын да жері жоқ. Ол- жаратқан тәңірінің ісі. Айғыр биеге ие болмақта да махаббат сезім бар. Бұл ғадаләт, махаббат сезім кімде көбірек болса, ол кісі- ғалым, сол- ғақил» (45-ші сөзден).
Абай саналы адамзат өмірінде жиі ұшырасатын жамандықтарды махаббатпен емдеуге болады деп сенген
Махаббатсыз дүние бос
Абай: «Махаббатсыз дүние бос, хайуанға оны теңеңіз».
Махаббатсыз адам – толық тірі жан емес, яғни жартылай тіршілік иесі ғана, сондықтан да ол шынайы, нағыз өмірден тысқары қалады және өзінен басқаны түсіне алмайды
Достарыңызбен бөлісу: |
