166
Ау нап тү сіп аты нан, үйі не ен ді,
Есі не алып ерін де, ба ла сын да.
Өліп жат қан ұлы на қа ра сын да,
Қал сын ана Же тімкөл жа ға сын да,
Өлі ме нен ті рі нің ара сын да.
...Ап пақ нұр мен шо мыл тып ай на ла ны,
Ақ сәу ле мен ай дын ның ой на ға ны,
Көз ал дын да...
Құ лақ тан ке тер емес,
Таң да бұл бұл та мыл жып сай ра ға ны,
Көз ал дын да – ақ қу дың жай ра ға ны.
Сы ңар қа нат, сы нық құс – жа ра лы ақ қу
Өлі ақ қу дан ке те ал май ай на ла ды.
Ақ тө сек – ап пақ ай дын, ақ қу – ба ла,
Жа ра лы ақ қу се кіл ді жат тың ба, ана?..
«...Мы на жат қан Же тімкөл, мы на ақ қу ды,
Өз қо лым мен өл тір дім, ат тым жа ңа,
Жоқ!
Мен емес... Мен ат па дым...
Ке ше гөр, ке ші ре гөр, жа рат қа ным?!»
Ға зиз ана, ер бең деп екі қо лы,
Жиыл ған жұрт қа қа рап алақ та ды.
Кү ле ді, бір де жы лап, зар ла на ды,
Көк ке қа рап, бе кер ге қар ма на ды.
Бір де үн сіз, мел шиіп тың тың дай ды,
Құ ла ғын да ақ қу дың ар ман-әні.
Ал ды мен жұрт үн-түн сіз таң да на ды,
Қы быр-сы быр ар ты нан жал ға на ды...
Бір де ана көк ке жа йып ала қа нын:
«Қа зір, бо там...
Мі не ки, таң ата ды...
Қа зір, бо там, ақ қу мен ұшық тай мын...
Жа зы ла сың құ лы ным... ба ла па ным!
Қа си ет!..
О, қа сі рет!
Осын дай ма ең?!
Со рым ның қа лың ды ғы ша шым дай ма ең!..
Қа си ет!..
Қа си ет тер ұшып кет ті,
Достарыңызбен бөлісу: