74
Әкел ді Орын бор ға ер Есет ті.
Бұл сөз ді бі реу айт са нан бас едік,
Кө зі міз кө ріп ту ды сол өсек ті.
Әу елі
Әлім ме нен Та бын ды ал ды,
Тоз ды рып ақ сүй ек тің та ғын да ал ды.
Әлен ді Кү сеп пе нен Сі бір ге ай дап,
Бұл жұрт тың қа ра тү гіл ха нын да ал ды.
Қа зақ тың хан – ше ге сі, жер – мұ ра сы,
Та ғы нан хан тай ған соң ба қы ры қал ды.
Ұр шық ты, Қа ра шо қы, Бә кі, Бал қы,
Ма шы рық, Те ке, Са рық, Мә рі хал қын да ал ды.
Ба ла сы
мұ сыл ман ның на шар лан ды
Кең қо ныс қай дан із деп тап ты ра ды?
Бұл жер ден дін мұ сыл ман же ті кет ті,
Бі реуі екі ке ліп, екі кет ті.
Кет кен жұрт же теу емес,
ал тау екен,
Бі реуін екі са нап, же ті деп ті.
Әу елі осы жер ден но ғай кет ті,
Ба ла сы мұ сыл ман ның но бай кет ті.
Қаз ту ған, Асан қай ғы, Орақ,
Ма май
Әрі өтіп Те сік тау дан со лай кет ті.
Ар ты нан Те ла ғыс пен Нә рік кет ті,
Өзі не ер ген жұр тын алып кет ті.
Жер қа рап он екі жыл жел мая мен
Асан би жер дің үс тін та нып кет ті.
Ақыр да қыл жа лау лы қал мақ кет ті,
Қуа лап Дәу лет ке рей сол дат кет ті.
Су қа рап он
екі жыл қа йық пе нен,
Асан би жер дің үс тін бар лап кет ті.
Жы ла ды кө ше рін де шай қы ла рым,
Қай ғы ның сон да біл дім ай ты ла рын.
Қо ныс ты жұрт тан қал ған ме ні кі деп,
Бұл күн де ие бол ған қай сы ла рың?!
Ар ты нан қа зақ жұр ты ке тем де ген,
Со ңы нан
Асан би дің же тем де ген,
Айт са да ке тем деп ол ке те ал ма ған,
Достарыңызбен бөлісу: