Ти мур. Та ғы да ақ ша құр та ды де сең ші.
Қа ма жай. Өз сти пен дия сы өзі не же те ді ғой...
Ти мур. Жо лы на же тер. Одан соң не іс те мек?
Қа ма жай. Ен ді... бір мә ні сі та бы лар. Дис сер та ция ны абы-
рой мен қор ғап шық са...
Ти мур. Әй, қай дам. Көп бол ды сан дал ға ны на. Пла тон бо лам
деп жүр ме екен?
Қа ма жай. Пла тон бол ма са да, аза мат бо лар. Ағаң ғой, әйт еу ір.
Ти мур. Бір жол да сым ның үйі не ба ру ым ке рек еді. Қо лың ти се,
мы на кос тюм ді үтік теп қой шы.
Қа ма жай. О йым нан шы ғып ке тіп ті ғой...
(Ти мур бә тең ке сін қо лы на алып, әрі-бе рі қа рай ды). Ти мур. Жұрт қа көр се те тін жөн ді бә тең кем де жоқ екен ғой, өзі.
Қа ма жай. Ер тең гі ай лы ғы ңа ала йық. Өзің таң да... Не сі бар?
Ти мур. Ер тең гі жа ла қым ды қа ры зы ма бе рем.
Қа ма жай(селт етіп). Қа рыз. Қа ры зы не сі? Оны не ге алып
жүр сің?
Ти мур. Ә-ә... Бір ша руа ға қа жет боп қа лып еді...
Қа ма жай. Бір ша руа ға... Омар Ле ни нг рад қа жү ре тін еді...
Ти мур. Жүр се қайт пек пін? Ес ті дім ғой, ес ті дім ғой, не ме не-
сі не қай талай бе ре сің? Бар сын.
Қа ма жай. Ба ра ды ғой, ба ра ды... Не ге зір кіл дей сің? Не боп кет-
кен са ған, бұ рын мұн дай мі не зің жоқ еді ғой. (Нә зи ла мен Гау һар кі ре ді. Еке уі де кө ңіл ді. Ти мур ды кө ріп, күл кі ле рін тыя қоя ды). Нә зи ла. Ә, сен үй де ме едің? Жұ мыс тан қа шып жүр сің бе?
Ти мур. Иә, қа шып жүр мін.
Нә зи ла. Сырт та әнеу күн гі бас ау руы
бар қыз кү тіп отыр.
Ти мур. Ме ні кім кү тіп тұр ға нын да
ша ру аң бол ма сын.
Нә зи ла. Үс тін де гі көй ле гі ға жап екен.
Біз дің аты мыз дан құт ты бол сын ай та бар.
Гау һар екеу міз мар ки зет ке же те ал май
жүр сек, ол ши фон нан тік ті ріп ті. «Бай-
лық не де гіз бей ді, жоқ шы лық не жет кіз-
бей ді», – де ген осы ғой.
