228
жер ден кіш ке не та яқ ша алып, кү йелер ді кеті ре бас та ды. Жа са ған
ен ді қал та сын да үне мі жү ре тін кіш ке не бә кі сін алып, таң ба лар дың
ізін қаз ды. Олар ал ғаш қы дан да анық тала түс ті. Жа зу лар дың бә рі
сүр ті ліп біт кен кез де Жа са ған кей ін ше гі ніп ба рып, тас та ғы жа зу-
лар ды бір не ше рет фо то ға, бей не филь мге тү сір ді. Со дан соң қай та
жа қын дап, он да ғы жа зу лар ға үңіл ді.
Ірі-ірі таң ба әріп тер мен
қа ша лып жа зыл ған жа зу лар ды оқып шық қаннан кей ін ол бы лай
деп ау дар ды: «Жұл ды за ра лық жо лы мыз да ғы то ғыз ға лам шар дан
құ рал ған осы бір жұл дыз жүй есін де гі кө гіл дір кез бе шар на за ры-
мыз ды ай рық ша ау дар ды. Оның өзі міз аял да ған жал ғыз та би ғи
се рі гі нен мұ қи ят ба қы лау жүр гіз ге ні міз де тір ші лік ие ле рі –
адам дар мен қа тар олар дың тас қа о йып
жаз ған жа зу ла рын да
кез дес тір дік. Ол жа зу лар ар қы лы Талас де лі не тін өзен бо йын
ме кен ет кен ха лық тың та ри хын біл дік.
Ен ді бір кел ге ні міз ше
олар жо ға ры мә де ни ет дә ре же сі не же те ді. Сон да біз олар мен осы
тіл де сөй ле се тін бо ла мыз. Ал оған дей ін олар осы се рік ке ұшып
ке ле қал са,
бұл ес ке рт кі ші міз ді оқып, біз дің осын да кел ге ні-
міз ді бі ле ді. Бұл тас ты сол мақ сат та қал ды рып отыр мыз. Күн гей
ға лам ша ры ның ға рыш кер ле рі». Жа са ған
соң ғы сөз ді оқып-ау-
да рып бол ған соң жа нын да ғы лар ға қа ра ды. Бұ лар үн қат қан жоқ.
Жа са ған ға мән-жай тү сі нік сіз бол са, қал ған дар не айт сын. Ға лым
ә де ген де мұн дай жа зу шы ға ды деп ой ла ма ған-ды. Ен ді қа ра-
са, мә се ле Жер ден тыс жағ дай ға көш кен си яқ ты. «Сон да мұ ның
қа лай бол ға ны?» де ген ой ма за лай бас та ды Жа са ған ды.
Тас тың
жы лы лы ғы на қа ра ған да, ол я түн де, я бол ма са таң ата құ ла ған.
Мұ ны әзір ге еш кім нің бай қа мауы да со дан бол са ке рек-ті.
Бә рі оның ай на ла сын қа рай бас та ды.
Тас тың ас пан нан ке ліп
түс ке ні не жа ңа ғы сөз дер ден бас қа да бұл тарт пай тын дә лел дер бар
екен. Ұшу траек то рия сы осы сай қия сы ның көл беу лі гі не па рал-
лель кел ген. Сон дық тан ол қыр көл беуін жа най ұш қан да, же лі мен
де, оты мен де талай тас тар мен шөп бас та рын күй ді ріп ба тып,
осы жер ден да мыл тап қан. Қи ғаш та ған
бойы қа ра жер ге най-
за ша қа да ла кет кен. Жа зуы бар бе ті де тұ п-ту ра «Ме ні кө рің дер,
жа зуым ды оқың дар» де ген дей, ау ыл жақ қа қа рап ты.
– Бұл жө нін де тез де тіп ас та на ға ха бар лау ке рек! – де ді аз үн сіз-
дік тен соң Жа са ған
қол са ға ты на көз са лып, – та мақ жеп бол ған
соң осы іс ке кі рі суі міз ке рек!
– Сон да мұ ның не бол ға ны? Тү сін сем бұй ыр ма сын?! – де ді
Қа зы кен тас бе тін ала қа ны мен си пап қо йып.
– Ға рыш тан кел ге ні анық. Ал не жа зыл ға нын өз де рі ңіз тың да-
ды ңыз дар.
Достарыңызбен бөлісу: