39
Жа зы лы, ал тын, қол кес кен,
Ал дас па ным өзің сің!
Сұл тан ием, сен ме нің,
Бар май тап қан Қағ бам сың!
Шал ки із бұл тол ғау ын да ақыл-
ғиб рат қа то лы жол да рын Те мір би ге
ар най оты рып, оған де ген адал ды ғын
дә лел дей тү се ді.
Ақыл сыз дос ты дан,
Ақыл ды дұс пан ар тық-ты,
Дұс па ның нан бір сақын.
Елі ішін де ай қа сып,
Ой нап жүр ген дос та рың нан мың са қын.
Жо ға ры қа рап оқ ат па,
Жу ық тү сер қа сы ңа.
Жа ман ға сы рың ды қо сып сөз айт па,
Күн дер дің кү ні бол ған да,
Сол жа ман ай ғақ бо лар ба сы ңа.
Жақ сы да ке лер бұ көп ке,
Жа ман да ке лер бұ көп ке,
Тү гел іс қо йып бол мас бір кеп ке.
Шал ки із өзі нің
«Арық хан», «Боз үс -
тін де от жақ қан», «Әжі қам, сен Ман-
сұ рұлы То қу сан», «Мен ием нің кү нін-
де» ат ты өлең де рін де Те мір бей не сін то -
лық ты ра тү се ді. Те мір би ге де ген мақ-
та ны шын жа сыр май, Арық хан, Әзи ке,
Ман сұр си яқ ты шон жар лар ды Те мір об-
ра зы на қа ра ма-қар сы бей не де су рет тей ді.
Шал ки із шы ғар ма ла рын да фи ло со-
фия лық тұ жы рым бо лып ке ле тін өси ет-
өне ге ге, ақыл-на қыл ға то лы шу мақ тар
мо лы нан кез де се ді. Мы са лы:
Құс ты жи саң, бүр кіт жи,
Қыс то ның ды түл кі етер.
Бір жақ сы мен дос бол саң,
Аз бас, тоз бас мүл кі етер.
көк ші лі – қыран құстың бірі,
лашын, тұйғын
қу – ақ қу
ға зиз ле ген – құр мет те ген
де ген ма ғы на да
ара бы то рым –
ауысп.
Асыл тұ қым ды де ген ді біл-
ді ре ді
ал дас пан –
ауысп. Нар-
кес кен қы лыш
Достарыңызбен бөлісу: 
