90
деп ата луы на дей ін, кейініректерде Дол гов деп берілген) до сын ша қыр тып,
мән-жай ға қа ны ға ды. Дә рі гер тү бі Үн діс тан нан шық қан оба ау ру ының Ре сей де
үшін ші
рет та ра лып отыр ған ды ғын, ал қа зақ тар ара сын да тіп ті ден деп ба ра
жат қан ды ғын, өйт ке ні ау ру шық қан үй ге адам дар көп жи на лып, қай та-қай та
та мақ іше ті нін ай та ке ліп, ел ге ық па лы жү ре тін адам
мұ ны тоқ тат па са бол-
май тын ды ғын ай та ды. Ер те ңін де бас қа үй ге ау ыс қан Абай сол жер дің бі лік ті
ада мы Сар мол да ны ша қы рып, ме шіт те на си хат жұ мы сын жүр гі зу қа жет ті гін
ай та ды. Бұ ған «өлім ді жер де мол да се мі ре ді» де мек ші, дін ба сы лар қар сы
шы ға ды. Жұ ма на маз да Сар мол да бұл уа ғыз ды екін ші рет ай та ды.
Бар лық
қа ла хал қы құ лақ та нып, жұрт жөн ді жиыл ма са да, ау ру ас қы на бе ре ді. Мал
ба за ры на кел ген Абай: «Жа на за ны хал фе, қа ри мол ла, мә зін шы ғар сын де ген
ша ри ғат жоқ. Дұ ға бі ле тін мұ сыл ман өз жа қы нын ме шіт, мед ре се ні ма за ла май,
жа на за шы ға ра, құ ран ау да ра, ха тім қы ла бер сін», – дей ді. Абай дың «ау ру дан
сақ тан» де ген сө зі де қа ла хал қы на жай ыла ды. «Оба бә ле ке ті нен
құ ты лу дың
жо лы бір жақ сы адам ды құр бан ету» де ген сөз та рап, бір кек шіл өштес кен топ
Сар мол да ны өл ті ре ді. «Құз ғын тә різ ді мол ла лар» тоқ тау айт қан ның ор ны на
«ша ра пат ты адам» деп жа рия лай ды. «…Қа раң ғы, на дан дық, қы ңыр, дү лей зор-
лық күш тің ме ңі реу лі гі», дін мен көм ке ріл ген «…ел дің то пас әре ке ті» Абай дың
ама лын тау ысып, дің ке сін құр та ды. Шә ріб жан
хал фе ні ұрып-соғып, үй ін
өр тей ді, Со қыр қа ри дың сәл де сін әжет ха на ға тас тап, өзін ұрып, қо ра ға қа мап
ке те ді. Се мей де гі же ті ме шіт тің имам да ры арыз дан ған дық тан, по ли ция ара-
ла сып, бұ зық тық де реу тоқ та ты ла ды. Ау ыл дан «Ар тым – қу ғын, ал дым – өрт»
деп ал қын ған Дәр мен же те ді.
Достарыңызбен бөлісу: