Жүргізуші: («Білсін мұны ұрпақтар» Зейтін Ақышевтың әңгімесінен үзінді оқу. «Қызылдар қырғыны», 12 б.)
Фактілерден үзінді
1. 1932 жылы Қазақстан байрығы халқының 64 процентінен айрылған.
2. Қазақстан халқының саны 1930 жылғы 5,9 миллион адамнан азайды.
3. Алапат ашаршылық жылдары Қазақстан шекарасынан шығып, босқыншылыққа ұшырған шаруалар саны – 1 миллион 31 мың. Олардың 165 мыңы бұрыңғы Кеңестер Одағының шекарасынан әрі асып, Қытайға, Монғолияға, Ауғанстанға , Иранға, Түркияға өтіп кеткен. Сөйтіп туған жерлеріне қайтып орала алмаған. Ал көрші республикаларға, Ресейге қоныс аударып, орнығып қалғандар саны – 450 мыңдай.
4. Қазақстанда 1933 жылы мал саны 1929 жылғымен салыстырғанда 16 есеге кемі кеткен. Басқаша айтқанда, қолда бар 39 миллион 294 мың малдан 2 миллион 428 мыңы қалған. Бұл небәрі төрт жылдың ішінде 37 миллион малдың жоқ болғанын көрсетеді. (жалғасуы 162 бетте)
- « Арманда кеткен арыстар кімдер?» бейнероликке назар аударайық.
- Қуғын сүргінге ұшыраған ата-баба рухын бір минут үнсіздікпен еске алайық.
- ГИМН «Менің Қазақстаным»
1 - оқушы. Ақжан
Сорлы қазақ жаны алқымға тығылып
Қара күн кеп, тіккен туы жығылып
Алға баспай, барлық ісі кер кетіп
Нәр тата алмай, күшсіз, әлсіз бүгіліп
Оқу білім жақындатпай, жолатпай
Қырын қарап, қазақ ісін ұнатпай
Пыр-пыр ұйықтап сорлы қазақ тек жатыр
Қанды жаспен екі көзін шылатпай
Қозғал, қазақ, білім іздер кез келді
Қылыш алып, «надандық» саған кезенді.
Шетке лақтыр, тымақтай алып, елден қу
Ертелі кеш басыңа мініп, езгенді!
Кітап әпер, оқысын, балаң қолына
Малды аяма басқалармен қатар бол,
Қосыл бірдей тобына!
«Зар заман» М. Дулатов (үзінді). Асель
2- оқушы:
Кез болған соң кер заман біздің баққа
Жау жарағые асынып, міндік атқа
Ел бастайтын ерлерге бұл бір зор сын
Жаңа талап, жас ұлан, қарап жатпа
Заман-ай!
Ел бастайтын қайдасың, көсемдерім?
Сөз бастайтын қайдасың, шешендерім?
Тәуекелге бел байлап, басты топты
Тигізбеген жұртқа жау кеселдерін
Заман-ай!
Бай, қайдасың, ортаға малынды сал
Азды-көпті аямай барынды сал
Жаны тәтті жақсылар, қайдасындар?
Мұсылманның жолына жанынды сал
Заман-ай!
3- оқушы:
Мен – қазақпын мың өліп, мың тірілген,
Жөргегімде таныстым мұң тілімен.
Жылағанда жүрегім, күн тұтылып,
Қуанғанда күлкімнен түн түрілген.
– Жоқ, ондай ел болмайды жер бетінде
Мал соңында құл емей желдейтін не?
Мен – Шыңғыс хан, атыңды өшіремін.
Менмін сені тірідей жерлейтін де!..
Екі айтпайды хан тақсыр, бір кеседі,
От көссе де қолымен, бір көседі.
Қылышына ілініп қылша басым,
Әр шапқыншы қолында жүр кесегі.
Достарыңызбен бөлісу: |
