14
мен әдебиетінің тарихын қайта жазуға байланысты тұжырымдамалық жобасын,
Ш.Ыбраевтың «Қазақ фольклористикасы: кеше, бүгін, ертең» атты
проблемалық мақаласын, Б.Абылқасымовтың толғау жанры жөніндегі
зерттеуін, «Фольклор», «Ауыз әдебиеті» ұғымдары туралы» мақалаларын,
«Телқоңыр» атты наным-сенім фольклорына арналған монографиясын атап
айтқан жөн.
Тәуелсіздік алып, сыртқы мәдени байланыстардың күшеюіне байланысты
шетелдердегі қазақтардың мәдени мұрасымен танысуға кең жол ашылды. Бұл
орайда, дәстүрлі мәдениеттің ұйытқысы әлі де бұзыла қоймаған Монғолия мен
Қытайдағы, Өзбекстандағы елдерде жинақталған материалдардың фольклорлық
қорға қосар үлесі салмақты. Монғолиядағы қазақтармен Кеңес дәуірі кезінде де
байланыс үзілмегендіктен, ондағы ғалымдар Қазақстанмен тығыз қарым-
қатынаста болды. Қазақстанда оқыған азаматтар мұндағы белді ғалымдардың
жетекшілігімен диссертациялар қорғады, ол жақтағы ел мұрасын жинап,
бастыру ісімен айналысты. Әңгіме, отбасы фольклорына тірелгенде, белгілі
фольклоршы Қабидаш Қалиасқарұлының, Биқұмар Қамалашұлы сияқты
фольклоршы-этнографтардың еңбектерін атауға болды.
Ә.Қалиұлы отбасылық ғұрып фольклорын «тұрмыс-салт жырларының»
аясында қарастыра отырып, оларды «Некелену салт- жырлары» және «Өлім-
жітім салт жырлары» деп, екі топқа бөліп зерттейді
Достарыңызбен бөлісу: