Су және жер буынаяқтыларының айырмашылықтары

"Су және жер буынаяқтыларының айырмашылықтары"тақырыбында хабарлама дайындаңыз. 
.Жалпы сипаттама. Буынаяқтылар типі жануарлардың ең көп түрлі болып келетін типі, мұндай 
алуан түрлілігі, олардың тіршілік жағдайларының түрліше болып келетіндігімен байланысты, 
жануарлар тіршілік ететін қандай жағдай болса да, ол жерде, сөзсіз, буынаяқтылар кездеседі, 
атмосфераны, түрлі сулардың беттері мен олардың ішін, топырақ беттері мен оның арасын, қарлы 
жерлер мен мәңгі тұздарды буынаяқтылар жайлаған. Буынаяқтылардың арасында өз бетінше күн 
көретіндерімен қатар, жануарлар мен өсімдіктердің паразиттері де бар. Буынаяқтыларға сушаян 
тәрізділер көпаяқтылар және насекомдар жатады. 
Буынаяқтылар екі жақта симметриялы және сегменттелген. Олардың буын-буын болып келетін 
қол аяқтары да метамериялы орналасқан. Буынаяқтылардың сегменттері үш бөлімге бөлінеді: бас, 
көкірек және құрсақ. Бұлшық еттері көлденең салалы жолақ. Орталық нерв жүйесі алғашында жұп 
болып, баспалдақ кейіптес келеді. Қан жүру жүйесі ашық, қан жүректің жиырылуы арқылы 
жүреді, ал жүректің өзі дорзаль түрде (ішектердің үстінде) орналасады және өзінің жұбынан 
келген кіру саңлаулары – остиялары болады. Зәр шығару органдары есебінде ішектермен 
байланысқан Мальпиги тамырлары мен орта ішектің оларға ұқсас қосалқылары бар. 
Буынаяқтылар дара жыныстылар. 
Жалпы құрылысы. Буынаяқтылардың ата-тегі буылтық құрттар болып есептелінеді, олармен 
буынаяқтыларды байланыстыратындар мыналар: бұлардың екеуініңде денелерін кутикула жауып 
тұрады, сегменттелген, жүру үшін арнаулы органдары болады және ішкі органдарының 
жүйелерінің орналасу жағынан да ұқсас келген жеке органдарының құрылысы жағынан да 
ұқсастығы бар. 
Сырт жамылғысы: Буынаяқтылардың сыртқы жамылғысы кутикуладан және оны астарлап 
жататын гиподермалық клетканың қабатынан тұрады. Кутикула хитин деп аталатын заттан 
құралады. Буынаяқтылардың кутикуласы тек жамылғы болып қана қоймайды, сонымен бірге 
сыртқы скелеті ( қаңқасы ) болып та саналадады, оған бұлшықеттер жабысып бекиді. 
Денесінің сыртқы бөлшектенуі: Буынаяқтылар денесінің сегменттері әдетте үш бөлім құрайды – 
бас, көкірек және құрсақ, бірақ денесінің жіктелуі түрліше болуы мүмкін: құрсағы көкірегінен 
айрықша бөлініп тұрмауы мүмкін (көпаяқтыларда), екінші жағынан, денесінің бөлімдері екінші 
кезекте бір-бірімен тұтасып кетуі мүмкін. 
Аяқ-қолдары. Буынаяқтылардың аяқ-қолдары өз сегментіне қозғалмалы түрде жанасқан және бір-
бірімен буын-буындалып мүшеленген, мұндай бөлшектеніп жіктелген аяқ-қолдар күрделірек 
қозғалыстар жасай алады. Буынаяқтылардың жеке топтарының өздеріне тән пішінде біткен және 
олардың өздеріне лайық түрде жіктелген аяқ – қолдары болады. 
Бұлшық еттері. Бунаяқтылардың бұлшық еттер тек бөлек-бөлек мышица тіндеріне бөлінген. 
Сонымен бірге бұынаяқтылардың бұлшыеті көлденең салалы жолақ, міне сондықтан ол тез 
жиырыла алады. 

Нерв жүйесі. Буынаяқтыларының орталық нерв жүйесінің құрылысы өзінің алғашқы түрінде ол 
жұп болып келіп, гиподерманың (сыртқы жамылғының ) ішкі жағындағы дененің құрсағының 
бойымен бір-бірімен жарыса – паралель жатқан, екі стволдан құралады. Дененің әрбір сегментіне 
келгенде ствол жуандайды, нерв түйіні пайда болады. Ұзына бойлық стволдың бірінен кейін бірі 
жатқан екі түйінді жалғастыратын бөлімі коннективалар деп, көлденең жатқан белдеушелер – 
комиссуралар деп аталады. Коннективалардың алдыңғы жақтағы жұбы өңештің алдыңғы бөлімін 
екі жағынан бірдей орап алады, сонда түйіндердің бірнеше жұбы жұбы ішектердің ішінде жатады 
да, орталық нерв жүйесінің басқа қалған бөлімдері – ішектердің астында жатады. Түйіндердің 
бірінші жұбы жұтқыншақ үсті түйіндері , яки ми деп, ал ішектер астындағы түйіндер — құрсақ 
тізбегі деп аталады. 
Орталық нерв жүйесінен шеттік нервтер кетеді, олар сыртқы теріге, бұлшықеттергежәне сезім 
органдарына таралады, бұлардың барлығыда сыртқы жамылғыментығыз байланыста жатады. Ал 
ішкі органдар мысалы: ішек және қосалқылары, қан жүру жүйесі, тыныс алу органдары 
вицеральдық немесе симпатикалық деп аталатын ерекше нерв жүйесі арқылы нерв қозуын алады. 
Симпатикалық жүйе нерв түйіндерінен құралады. 
Сезім органдары. Буынаяқтылардың сезім органдары тітіркендіруді қабылдайтын гиподермалық 
клеткадан құралған. Бұл клетка бір жағынан хитиннен пайда болған бір мүшемен байланысты 
болады да екінші жағынан – нерв талшықтары арқылы орталық нерв жүйесімен байланысты 
болады. Буынаяқтылардың көру органдарын екі ктигорияға бөледі: күрделі яки фасеткалы көздер 
ғана өздігінен көре алатын сыртқы заттардың пішіндерін және қозғалысын қабылдай алатын 
органдар деп есептеледі. Жай көздер тек жарықты сезетін органдар деп қана саналады. 
Ас қорыту жүйесі. Буынаяқтылардың ішек каналының пішіні түтік түрінде болады және ілгері 
жағында жұтқыншақ немесе ауыз тесігі жатады да, артқы жағында – аналь тесігі жатады. 
Жұтқыншақ тесігі денесінің алдыңғы жағының құрсақ жақ бетінде болады, артқы тесігі денесінің 
артқы ұшында немесе денесінің артқы ұшының құрсақ жақ бетінде болады. Буынаяқтылардың 
ішектерінің үш бөлімі болады, алдыңғы ішек пен артқы ішек эктодерманың ішке жиырылып 
кеткен жері ретінде өседі де, осымен кутикуладан астсры болады. Орта ішек эктодермадан өсіп 
шығады. 
Буынаяқтылырдың орта және артқы ішегі без қызметін атқаратын (мальпиги түтіктері) өсінділер 
түзеді. 
Қан жүру жүйесі. Буынаяқтылардың сөлден (лимфадан) және гемоциттерден (қан клеткаларынан) 
құралатын қанының біразы, дербес қабырғасы бар, түтіктер арқылы жүреді де, біразы 
синустармен, яки лакундармен жүреді. Буынаяқтылардың қан жүру жүйесі ашық. 
Күштірек дамыған қан жүру жүйесі жүректі құрайтын арқадағы қан тамырларын ан және одан 
ілгері қарай, кейін қарай сегменттерге бөлініп жан-жаққа кететін артерия қан тамырларынан 
тұрады. Жүректен шыққан қан артерия бұталары арқылыдененің барлық бөлімдеріне барып, сол 
жерлерде лакундарға құйылады. Қанның ағысын жүрек қақпашаларының жүйесі бағыттап 
отырады. 

Дененің ішкі қуысы. Буынаяқтыларда дененің екінші кезектегі қуысы, яғни целом алғашқы 
қуыспен қосылып кетеді де, дененің тұрақты қуысын құрайды. 
Тыныс алу органдары. Буынаяқтылар суда немесе құрғақшылықта тіршілік етуіне қарай олардың 
тыныс алу органдары түрліше болады.Суда тіршілік ететіндерінде тыныс органы ретінде 
желбезектерболады, желбезек денеден өсіп шыққан жұқа жамылғысы бар беткейі үлкен өсінді 
жамылғының нәзіктігі және беткейдің үлкендігі қан мен айналадағы судың арасында газ алмасуын 
жеңілдетеді. Сушаян тәрізділер, семсерқұйрықтылар және насекомдардың судағы личинкалары 
желбезекпен тыныс алады. 
Буынаяқтылардың атмосфера ауасымен дем алуы үшін дененің ішіне қарай жымырылып жатқан 
жамылғы учаскелері қызмет етеді, бұларға кеңірдектер мен өкпелер жатады, кеңірдектер түтік 
түрінде болады және әдетте бұтақтанып келеді. 
Буынаяқтылардың өкпесінің әдеттегі пішіні – жапырақты өкпе, өкпенің бұл түрдегі құрылысы 
өрмекші тәрізділерге тән болады. 
Зәр шығару органдары. Буынаяқтылардың зәр шығару органдарына мыналар жатады: 1) ортаңғы 
ішектің не артқы ішектің мальпиги түтігі деп аталатын, түтік тәрізді тұйық өсіндісі; 2)бастың не 
көкіректің аяқ-қолдарының түп жағы мен байланысты бездері антенналық, максиллярлық және 
коксальдық. 
Өніп-өсу органдары. Буынаяқтылар әдетте дара жынысты болады, тек сушаян тәрізділердің 
біраздарында ғана гермафродитизм кездеседі. Ішкі жыныс органдары – аталық без, аналық без, 
аналық және олардың жолдары – аталықтарында да, аналықтарында да дененің ішінде ұқсас 
орындарда жатады. Жыныс өзектерімен қосалқы мүшелер байланысты. Олар: аталық ұрық түтігі 
мен простатикалық безі, аналығының ұрық аталық ұрық түтігі мен простатикалық безі, 
аналығының ұрық қабылдағышы. 
Аталықта көбінесе шағылыс аппараты болады, ол кейде өте күрделі келеді және оның құрамына 
сыртқы жыныс тесігінің айналасына біткен өсімдіктер жүйесімен әдетте, жыныс тесікті болатын 
есік кіреді. Аналығы жұмыртқаларын қатты жерлерге салатындығына байланысты, кейде оның 
күрделі құрылған жұмыртқа салғышы болады. Буынаяқтылардың көбінің сыртқы жыныс аппараты 
жыныс аяқшалары — гоноподалар деп аталады. 
Ішкі жыныс аппараты алғашында жұп, егер аталық без немесе аналық без жұп болмаса без жұп 
болмаса без жұп бездің қосылуынан пайда болады. 
Дамуы. Буынаяқтылардың эмбриондық дамуы өте түрліше болып келеді. Әдетте 
буынаяқтылардың жұмыртқасы сары уызға бай болады, міне осыған байланысты, бөліну беткейлік 
болады, бөлінуден шыққан бластодерма, сары уызбен толы бластоцельді қоршап жатады. 

Постэмбриональдық өсу дәуірінде личинкалық фазалардан өтпейтін тікелей өсуді (эпиморфоз) 
және личинкалық фазалардан өтетін – метаморфозды көруге болады. Эмбриональдық және 
постэмбриональдық дамудың ұзақтығы өте өзгеріп отырады. 
2.Класқа бөлу 
1-тип тармағы. Желбезек тыныстылар 
І класс. Трилобиттер 
ІІ класс. Сушаян тәрізділер 
2-тип тармағы. Хелицералылар 
І класс. Меростомалылар 
ІІ класс. Өрмекші тәрізділер 
3-тип тармағы. Кеңірдекпен тыныс алушылар 
І класс. Алғашқы кеңірдектілер 
ІІ класс. Көпаяқтылар 
ІІІ класс. Насекомдар 
3.Ауыл шаруашылық дақылдарына насекомдармен қатар жануарлар дүниесінің басқа топтарының 
(нематодтар, кенелер, жалаңаш шырыштар, кемірушілер) өкілдері де зиян келтіреді. Солардың 
ішінде түрлерінің саны жағынан өте көбі-насекомдар класы. 
Практикалық маңызына байланысты насекомдар пайдалы және зиянды болып екі топқа бөлінеді. 
Пайдалы насекомдарға зиянды организмдерді құртатын жыртқыш және паразиттік тіршілік ететін 
(энтомофагтар) түрлері, топырақ пен орман зақымдануын қамтамассыз ететіндер, сонымен қатар 
аса бағалы азық-түлік (бал) және өндіріс шикі заттарын (балауыз, жібек бояу т.б.) беретіндер 
жатады. Ал ауыл шаруашылық дақылдарын, басқада пайдалы өсімдіктерді және орман ағаштарын 
зақымдайтын өсімдік қоректілер (фитофагтар), адамға және үй жануарларына қауіпті аурулар 
жұқтыратын әр түрлі қан сорғыш жәндіктер жатады. 
Шаянтәрізділер класы — CRUSTACEA 
Шаянтәрізділердің 30000 – ға жуық түрі белгілі, негізінен тұщы су қоймаларында, теңіздерде кең 
тараған .Олардың арасында бентосты (су түбінде мекендейтін ), планктонды , паразитті және 
құрлықта тіршілік ететін түрлері бар. Құрлықта тіршілік ететін шаянтәрізділер ылғалды жерлерде, 

дымқыл ортада мекендейді және желбезекпен тыныс алады, осы белгілері оларды суда тіршілік 
ететін формалардан шыққандығын дәлелдейді. 
Денелерінің ұзындығы 1 – 2 мм – ден 80 см – ге дейін. Шаянтәрізділер басқа буынаяқтылардан аса 
айрықша белгілерімен ерекше. Біріншіден олардың екі жұп мұртшалары: акронның өсінділері – 
антеннулалары және денесінің бірінші сегментінің түрі өзгерген аяқтары — антенналалары 
болады. Соған орай оларды антенна І және антенна ІІ деп атайды. Екіншіден, тек шаянтәрізділерде 
ғанааяқтарының қарапайым екі бұтақты құрылысы сақталған. Мұндай аяқ екі буыннан протоподит 
пен базиподит және екі буындалған бұтақтан – экзоподит және эндоподиттен тұрады. Сонымен 
қатар, протоподитте тыныс алу қызыметін атқаратын ерекше өсінділері преэпиподиттері бар. 
Құрылысы мен физиологиясы. 
Шаянтәрізділердің денесі негізінен бас (cephalon) , кеуде (thorax) , және құрсақ (abdomen) 
бөлімдерінен тұрады, бірақ бас бөлімі келесі кеуде бөлімімен бірігіп кетіп баскеуде бөліміне 
айналады. Сондықтан шаянтәрізділердің басым көпшілігінде денесі нақты дифференцияланған екі 
бөлімнен құралған: баскеуде және құрсақ. 
Дене құрамына кіретін сегмент саны , басқа буынаяқтылырмен салыстырғанда алуан түрлі : 5 – 8 – 
ден 50 – ге дейін. 
Бас бөліміндегі сегменттерінің саны тұрақты, яғни барлық шаянтәрізділердің басы акрон және 4 
сегменттен құралған. Акрон болжам бойынша , арғы тегінің (көп қылтанды буылтық құрттардың) 
простомиум бөлігі, ал оның өндірісі — антеннулалары немесе І антенналары пальпилерінің 
гомологы. Антенула – мұртшалардың бірінші жұбы. Басының алдынғы бөлімінде , ауыз тесігінің 
алдында орналасады, бірқатар буындардан тұрады және негізінен бір бұтағы. Тек кейбір жоғары 
сатыдағы шаяндарда олар екіге кейде тіптен үшке ажырайды. 
Антеннулалар — сезу, әсіресе иіс сезу мүшелері, бірақ кейде жүзу үшінде жұмсалады. 
Акроннан кейіегі 4 сегменттердің әр қайсысында бір жұп түрі өзгерген аяқтары болады. Солардың 
ішінде бірінші сегменттің аяғы ұзарып антена деп аталатын мұртшаға айналған. Бұл 
мұртшалардың екінші жұбын құрайды және антена ІІ деп аталады.Олар әртүрлі қызмет атқарады. 
Бас аяқтарының екінші жұбы – мандибулалары – негізгі тамақ үгіту қызыметін атқарады. 
Көптеген шаянтәрізділердің личинкасы науплиуста ол екі бұтағы және ерекше шайнағыш өсіндісі 
бар. 
Мандибулулардан кейін бастың 3 – ші және 4 – ші сигменттерінде 2 жұп астынғы жақтары немесе 
бірінші және екінші максилалары орналасқан. Олар негізінен протоподит буындарындағы 
шайнағыш өсінділері бар нәзік жапырақ тәрізді аяқтар түрінде болады. 
Аяқтарының қызыметіне және орналасуына қарай бас сегменттеріде антенальді , мандибулярлы , 
максиллярлы І –ІІ деп те аталады. 
Шаянтәрізділердің басым көпшілігінде акрон және 4 сегменттері бір – бірімен тұтасып бас 
қалқаншасына – гнатоцефалонға айналған. 
Кейбіреулерінде бас қалқаншасы алдынғы кеуде сегменттерімен тұтасқан. 

Шаянтәрізділердің әр түрлі формаларында кеуде және құрсақ сегменттерінің саны бірдей еме, тек 
жоғары сатыдағы шаяндарда сегменттер саны тұрақты. 
Шаянтәрізділердің кеуде аяқтары негізінде қлзғалыс мүшелері, сондай – ақ қорегін ұстау , тыныс 
алу процесіне де қатысады.Аяқтарының атқаратын қызыметіне байланысты олар түрліше 
құрылған. 
Жабыны. 
Шаянтәрізділердің бүкіл денесі сыртқы қанқа түзетін хитинді кутикуламен қапталған. 
Кутикуланың астында гиподермальді эпители қабаты және базалды мембрана жатады. Төменгі 
сатыдағы шаянтәрізділерде хитинді кутикуласы жұмсақ әрі мөлдір , ал жоғарғыларында 
құрамында Са СО3 тұзының көптігінен ол қалың, қатты және мықты. Суда тірішілік ететіндіктен 
шаянтәрізділерге денеде ылғалды сақтап тұратын кутикуланың ең сыртқы қабаты – 
эпикутикуласы дамымаған. Осы ерекшелігі құрлықта тіршілік ететін шаянтәрізділерде де 
сақталған.Сондықтан олар ылғалы мол жерлерде ғана тіршілік етеді. 
Ас қорыту жүйесі. 
Жақсы жетілген ішегі тік немесе аздап иілген түтік түрінде болып, алдынғы , ортанғы және артқы 
ішектерден тұрады. Аналь тесігі тельсонның құрсақ бөлімінде орналасқан.