3) зерттелетін материалдың күйімен (топонимиканы жа-
саушы тілдің белгілі немесе белгісіздігі) - анықталады деп
көрсетеді53,
Б.А. Серебренников бұл мақаласында А.П. Дульзонның
топонимдерді этимологиялық жағынан зерттеудің жалпы прин-
циптері туралы жоғарьща айтылған пікірін сынға алады: Ол бы-
лай дейді:
«Основная ошибка многих исследователей в области топони
мики как раз и состоит в том, что, подчиняя анализ топонимов
обычным правилам этимологических исселедований они начи
нают этимологизировать, как говорится вкривь и вкось. Хоро
шим этимологом в этой области может быть только исследова
тель, хорошо изучивший структурную типологию образования
топонимов и гидронимов в различных языках, четко представ
ляющий, какие слова языка могут фигурировать чаще всего как
составные части этих названий»54, «Наиболее удачной следует
считать этимологию, подтверждаемую сразу целым комплексом
различных данных»55,
Бүл арада екі автордың айтысы төңірегінде біз өз пікірімізді
білдіре кетуді жөн көрдік.
А. П. Дульзонның топонимдер тілдегі сөздердің ерекше тобы
деген пікірі дұрыс. Алайда топонимдердің жасалуындағы жэне
қолданылуындағы, жер-су аттарында алғашқы форма-ларының
сакталуындағы т. б. ерекшеліктерэтимологиялық жағынан зерт-
теуде оларды жалпы есімдерден, сөздерден бөліп қарауды талап
етеді. Сол себептен топонимдер тілдің кесек бір бөлшегі бола
тұрса да өзіне тән жолмен жасалады және дамиды. Сондықтан
Б.А. Серебренниковтың топонимдер тілдің ерекше бөлегі деген
пікірі дұрыс. Ол топонимдердің өзіне тән ерекшеліктері деп мы-
наларды көрсетеді: а) сөз тіркесі елді пункт, жер, өзен т. б. атауы
Достарыңызбен бөлісу: 
