Таң атпай тағат таппай Кездессем деп

1 

Көктем келді, 

Қ

ауыштым өлеңіммен. 

Бұрынғыдан 

еректеу бөлек үнмен. 

Елеңдеймін 

таң атпай тағат таппай -

Кездессем деп 

көксеген керегіммен. 

Көктемменен 

келетін сұлулықтың, 

Келіп тұрса 

керемет жырын  ұққың. 

Құ

шағына 

еніп көр ебін тауып -

Жүрегіңді 

жібітер жылылықтың. 

Мейір  қанып 

сүйсінер үн іздейсің, 

Басылмайды 

құ

марың күн үзбейсің. 

Аспан асып 

жолығар жұлдыздармен -

Айы  ұйқыда, 

таңы алыс түн іздейсің. 

Ақ  қағазда 

қ

ауышып  қажетіммен, 

Тамашаға 

таусылмас тәбетіммен. 

Жабырқаған 

жанымды жұбатамын -

Әсемдікке 

көп әуес әдетіммен. 

Босаң белбеу 

«қатпаған бұғананы», 

Шындықпен 

ширатып жұбанамын. 

Барын көріп 

айбалта-әділдіктің -

Арқа сүйеп 

нәр тауып қуанамын. 

Керек пе 

өмір өзіңді боқтап өтер, 

Қ

арытатын 

көзіңді шоққа бекер. 

Қ

ажет емес -

тежелмей  қамшыға бас, 

Жүйрік тап та 

тоқтамай жоққа жетер. 

Осал жерін 

жыр-өмір өткелінің, 

Қ

аһарымен 

қ

атайтып көк бөрінің. 

Жаратқанның 

жазылған жарлығына -

Өкінбеймін, 

пенделік - өкпелімін. 

Таптым-дағы 

тұлпарды,  қолда  қамшы, 

Өкпек ұрып 

жуса да жүзді тамшы. 

Әділетпен 

әлденіп атқа қондым -

Жерде  қалмас 

шабысым желге  қарсы. 

2 

Көктем 

келіп оятты шабытымды, 

Аялдамай 

алға тарт, ағыт үнді. 

Жүрегімнің 

жүгініп жолдауына, 

Молдауына 

түзеймін бағытымды. 

Әз көктемім 

көңілге гүл еккізген, 

Қ

ауыштырып 

құ

шақтап жыр өкпізген. 

Талғамына 

табынар шабыт шақты -

Көктемімді 

күтумен жыл өткізгем. 

Мәз көктемім 

әлемді әрлендірген, 

Сағындырған 

самалы дәурен күннен. 

Салқын тартқан 

самарқау наз-жүрекке -

Қ

уат беріп, 

қ

уантып, әлдендірген. 

Ән көктемім 

әдемі әуен ескен, 

Мәңгі шырша 

майыспай мәуелі өскен. 

Тұлпар-шабыт 

тұр міне еріттеліп -

Өткен жылғы 

белесте уәделескен. 

3 

Жолға шықтым 

дән таптым егілмеген, 

Таң  қаламын 

тасыды көңіл неден. 

Қ

ыста-дағы 

көз сүзіп жүруші едім -

Біле алмадым 

ол  қалай көрінбеген. 

Тауға шықтым 

тап болдым, таңданамын, 

Жыр боп жатты 

жар тастың салған әні. 

Құ

здан  құлап 

шың-бүлақ аққан сайын -

Шақырады 

шырқауға арман әрі. 

Қ

алықтаймын 

биіктен нұр  қараймын, 

Жолын күтіп 

жолығар жыр-арайдың. 

Тауда жұтып 

армансыз таңғы ауаны, 

Құ

шақтастым 

көркімен  құралайдың. 

Ән естілді 

жібіген жылғалардан, 

Жылжып аққан 

тау суы - тұнған арман. 

Шомылдырып 

жырымды, шапағатты -

Күткендеймін 

тұғырлы тұлғалардан. 

Білгің келсе 

бойдағы талғамыңды, 

Сымбатыңды 

сұлулық салмағыңды. 

Таңсәріде 

шомылған таудың суы -

Тауып берер 

айнымас арманыңды. 

Күзде тудым 

көктемнен нәр аламын, 

Бүршік атқан 

бау-бақты араладым. 

Ем-шипасын 

көктемнен күтіп жүрем -

Жүректегі 

бір жылғы зіл-жараның. 

4 

Мамыр-күн 

Жаныма жеткенде, 

Шабыт-жыр 

Еске сап өткенді. 

Оянып сезімім  қайтадан, 

Қ

уанып 

Құ

штым-ау көктемді. 

Көктемім 

бұлбүлым, сұлуым, 

Өлеңім -

жаңа төл -  құлының. 

Өзіңе  қосылса әуенім -

Бұзбайды 

ол әнді бұл үнім. 

Қ

ысылма 

бозарған шашымнан, 

Көңілім 

тазарған ашылған. 

Бұзықтық 

болмаған ешқашан, 

Балалық 

базары басылған. 

Жақсыға 

құ

штармын жасымнан, 

Құ

марлық 

аспаған басымнан. 

Жүрегім жұмсара береді -

Таңменен 

табылсаң  қасымнан. 

Ойтұлпарым 

Алысып ауыздықпен, 

Жан суарар 

жыр-нөсер - жауын күткен. 

Шөліркеуі 

жүректің судан болса -

Қ

андырмай ма 

құ

марын  қауым біткен. 

Шабыт-тұлпар 

тізгінін жұлқылайды, 

Мүмкін сені 

байқайды,  құр сынайды. 

Ертоқымның 

айылын тартпай жатып -

Қ

ызуынан 

жыр буы бұрқырайды. 

Ілектіріп 

Үзеңгіге аяғыңды, 

Салғың келсе 

балқытқан баяғы үнді. 

Тауға  қарай 

тұлпарды бұрып алып -

Сілтеші-ай бір 

қ

амшыңды -  қаламыңды. 

Өрге  қарай 

екпінің өршігенде, 

Шабыс-шамаң 

шаршайды-ау, келші демге. 

Тауға шабу 

тоқтаусыз,  қиын, білем -

Тежеген жөн 

тізгінді, тершігенде. 

Белгісіз «дерт» 

басыңа байланады, 

Көзді 

басып күңгірттеп айналаны. 

Қ

алың 

бұлттың қабағы ашылмайды -

Шатырламай 

жыр-нөсер найзағайы. 

Есігімді  қағып жатқан, 

Дыбыстан ба, ояндым. 

Досты көріп тықылдатқан, 

Қ

орқынышты жоя алдым. 

Кір, төрге шық, отырайық, 

Жөн-ақ екен, келгенің. 

Достар үшін сол лайық -

Сүйіп жесе бергенін. 

Ақ көңілмен аялайын, 

Кемім болса сынама. 

Мен барымды аямайын, 

Сен жоғымды сұрама. 

Сыбағаның бұйырғаны, 

Несібенің барлығы. 

Тілегіміз тыйылмауы -

Сыйластықтың жарлығы. 

Қ

алжыңдасып,  қауқылдасып, 

Ән де кетті арада. 

Алаңсыз бір мауқын басып, 

Достар үйге тарады. 

Тәуба тұтам 

барына тірегімнің, 

Бұлан күші 

өзіңсің білегімнің. 

Ортаң 

менен ордаңа отты болу -

Таңдаулысы 

тәңірден тілегімнің. 

Ойың 

шырқау, биікте бала кезден, 

Бойыңдағы 

жыр-арман дала кезген. 

Өтіп жатқан уақыт өзеніне -

баға беріп 

Қ

арайсың дара көзбен. 

Алға тарттың 

әлсіздік байқалмады, 

Шаршасаң да, 

шамаңнан шайқалмадың. 

Жүк  қалдырмай 

өреге жеттің-дағы -

Ноқталадың 

нарықтың нар-тайлағын. 

Өрең биік, 

Білімің бөлек-ерек, 

Еркелемей 

есейдің, береке көп. 

Бүгін, міне 

ақылшым, ағамдайсың -

Арқа тұтып 

атаймын Ереке деп. 

Күшейтіп күдіктерін 

жігіттердің, 

Сүзіліп көз салуға 

үгіт бердің. 

асты-үстің, сауырың да, 

Барлығын да -

көрсетіп көрінгенге 

«жығып» бердің. 

Ілегіп тұр мықынға 

шалбарлары, 

Киінбейтін не  қылған 

жандар бәрі. 

Қ

айран бүйрек, ішек-қарын, 

бел, омыртқа -

Сау дегенге сенбеңдер 

жалған бәрі. 

Бар ма айтарың айгөлек, 

әңгүдікке, 

Шала көйлек, етек жоқ -

сәнділік пе. 

Өзің ғана оңаша көрер 

жерің -

Жұмбақ болып  қалсын да, 

мәңгілікке. 

Байтақ ауыл 

барлығы  қуанышты, 

Құ

шағына 

қ

ысуға  құрақ  ұшты. 

Сарыдаланың 

ширатып шежіресін -

Еңсердіңіз 

еңселі бұлан істі. 

Ізгіліктің 

уызын  қанып ішкен, 

Азаматтың 

асылын танып өскен. 

Жылуынан 

нұры мол жүрегінің -

Ізіндегі 

жандарға жалын ескен. 

Жібек жолдың 

жаңғырып керуені, 

Тас жүрегі 

тарихтың еріп еді. 

Басталғанда 

сапары  Ұлы жерден -

Жол сілтеген 

шығысқа өзің едің. 

Ұ

лытау үні -

өнердің шың-бұлағы, 

Қ

андыратын 

халықтың жыр-құлағын. 

Сәніменен 

көктемнің сәйкес санап, 

Тауып бердің 

таланттың бұлбұл әнін. 

Байқоңырдың 

дауысын аспандатып, 

Үні жеткен 

әлемге жатқан қашық. 

Өрелі іске 

өңір де шаттанғаннан -

Күйін төкті, 

әуеге әнін шашып. 

Өлкеміздің 

суытпай шоқ жалынын, 

Тарихымен 

табысты от-дарының 

Қ

ор сандығы 

қ

алыңдап, салаланып -

Мұрағатты 

молайтты  қосқан үнің. 

Сақтайды елі 

санада айғақтысын, 

Көтереді 

көгіне салмақты ісін. 

Анық айтып, 

марқайтып, мақтап жатыр -

Ұ

лытау мен 

Жезқазған құрметтісін. 

Мұқалмасын 

қ

аламың - бас  қаруың, 

Тәңір берген 

танымал асқақ үнің. 

Жұмбағы көп 

жеріңді зерттей бер -

Аясында 

Жезқазған аспанының.