Таубаева ш. Т., Иманбаева с. Т., Берикханова а. Е
жүктеу/скачать 5,12 Mb. Pdf көрінісі
|
педагогика-таубаева
| объектісі жүйе ретінде педагогика гылымы жэне оның даму
үдерісі болып табылатын, табиғаты жагынан гылыми зерттеудің әдіснамапық рәсімдері мен жеке әдістерін зерттеп, айкындайтын ғы- лыми сала болып табылады. 2.6. Педагогика эдіснамасының даму тарихы. Педагогика әдіснамасы дамуындагы негізгі қарама-кайшылық - педагогикалык шынайы болмыс пен педагогика әдіснамасы арасындағы сәйкессіздік. Бұл қарама-қайшылықты шешу ушін галымдар педагогикалык кұбы- лыстардың дамуы зандылығында көрініс табатын зертгеу әдістерін құрастыру; педагогикалық болмысты қайта құру эдістерін іздестіру және жүйелеуді ұсынады. Педагогика эдіснамасының даму үрдістері былайша аталады: 1) педагогика әдіснамасы пэнінің түсінігі мен мэнін тереңдету; 2) педагогика эдіснамасының міндеті - педагогикалық ойлау, гылыми шығармашылык стилін диалектикалық дамыту мен педаго- гикалық сананы сактау, қалыптастыру; 3) заманауи зерттеушілердің үш негізгі эдіснамалық ережеге бағыттылығы. Бірінші ереже: кез келген педагогикалык зерттеуде зерттеу нысанының қарама-қайшылықтарына мэн беру керек, анық- талған қарама-қайшылықган зерттеу мэселесін қүрастыру және оның шешімін сэйкессіздіктерді нактылау аркылы негіздеу. Екінші ереже: кез келген педагогикалық мэселе тэрбиелік және дидактикалық жүйе- нің интеграциясымен, педагогикалық білім мен үдерістің бірлігін, жүйелілігін ескеру аркылы қойылуы жэне шешілуі керек. Үшінші ереже: кез келген педагогикалық зерттеу педагогикалык шынайы болмысты, оның қайта өзгеруі мен эмпирикалық таным нәтижелерін немесе эдістерін қолдануды қажет етеді. В.С. Степиннің пайымдауынша, ғылым дамуы әдіснаманың сол кезеңге сай сипаттамасы мен түрлерін анықтайды. Ғылым дамуының классикалың кезеңі (XVII ғ.-ХХ ғ. басы) ғалымдардын нысана мэнін тану құралынсыз танымды жүзеге асыруға болады деген сенімділігі- мен байланысты болды, негізінен зерттеу нысанына басты назар ауда- рылды. Классикалық емес кезең (XX ғ. басы жэне XX ғасырдың 60- жылдары) - нысанды зерттеу нэтижесінде алынган біпім таным құра- лына катысты болатынын галымдар басшылыққа апды. Неоклае- сикалық кезең немесе классикалық еместен кейінгі кезең (XX ғасырдың 60-жылдарынан бастап) нысанды зертгеуге бағытталған пэңдік-тэжірибелік іс-эрекет нэтижесінде алынған білім тек қана та- ным құралына ғана емес, субъектінің дүниетанымына, қүндылыктары мен нормаларына да қатыстылығын түсіндірумен байланысты еді. Бұл соңғы жылдардағы әдіснамалық зертгеулердін нэтижесі, ғылыми ізденісте осыны басшылыққа алу керек болды. В.В. Краевский педагогика эдіснамасының даму тарихын ғылым дамуының кезеңдерімен сэйкестендіру мэселесін қарастырды. Ол 95 М.А. Данилов үсынган педагогика эдіснамасының аныктамасы педаго- гика ғылымы дамуының «классикалық» кезеңіне сәйкес келетінін көр- сетті. Педагогика әдіснамасын әдіснамапық іс-эрекет ретінде карас- тыру гьшым дамуының «кпассикапық емес» кезеңіне сай келеді (В.В. Краевский, 1977 ж.). Сондай-ақ, Е.В. Бережнованың (2003 ж.) еңбегін- дегі педагогика әдіснамасының магынасы педагогиканың дамуынын неоклассикалық кезеңіне сэйкес деп пайымдады. XX ғасырда жэне XXI ғасыр басында жеке ғылыми бағыт ретінде педагогика эдіснамасы дамуының іргелі негіздері қаланды. Педагогнканы эдіснамалау үдерісінің бірінші кезеңі 1960 жыл- дардың соңы мен 1970 жылдардың басында пәндік зерттеу аймагын аша түсу, педагогикалык әдіснаманын қүрылымы мен кызметтерін айқындау, педагогика мен философияның өзара байланысының тиімді әдістерін анықтаумен снпатгалады. Педагогикадагы эдіснамалык дэстүрдің қалыптасу үдерісінін жүктеу/скачать 5,12 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|