6В05102- «Биотехнология» мамандығы бойынша «Иммундық биотехнология» пәнінен №10 дәріс
жүктеу/скачать 1,48 Mb.
|
6В05102- «Биотехнология» мамандығы бойынша «Иммундық биотехнология» пәнінен №10 дәрісҚазақстан Республикасы Білім және ғылым министрлігі Қ.Жұбанов атындағы Ақтөбе өңірлік мемлекеттік университеті Жаратылыстану факультеті Биология кафедрасы Тақырыбы: моноклоналды антидене Адамның қажеттіліктері үшін антиденелер алу жануарларды иммунизациялаудан басталады. Антигенді бірнеше инъекциядан кейін иммундық жауап стимуляторларының қатысуымен қан сарысуында нақты антиденелер жиналады. Мұндай сарысулар иммундық жауап деп аталады. Антиденелер қан сарысуынан γ-глобулин фракциясы түрінде бөлініп, оларды қан сарысуынан аммоний сульфаты, алкоголь, ПЭГ және басқа заттармен тұндырады. Ең бастысы, алынған антиденелердің құрамында әртүрлі спецификалық антиденелер бар, көптеген антигендік детерминанттарға, иммундау жүргізілген антигенге де, донор жануарында кездескен басқа антигендерге де. Иммундық сарысулардағы антиденелердің стандартты препараттарын алу өте қиын, өйткені олардың құрамы жануардың түріне, оның жеке ерекшеліктеріне, иммундау цикліне және басқа да бақыланбайтын факторларға байланысты. Сонымен қатар, қазіргі заманғы талдау үшін ерекшелігі өте маңызды, яғни бұл затты стандартты қасиеттері бар қан сарысуы, өсімдік шырыны, ферменттік орта сияқты күрделі көп компонентті сұйық ортадан оқшаулау мүмкіндігі. Иммунохимиялық зерттеулер жүргізу кезінде "антиген - антидене"қағидаты бойынша өте ерекше өзара әрекеттесетін антиденелер қолданылады. Мұндай талдауды жүргізу үшін синтезі әдеттегі әдістермен қабылданбайтын бірдей антиденелер қажет. (Для проведения такого анализа необходимы абсолютно идентичные антитела, синтез которых обычными способами не приемлем) Мәселені шешуді 1975 жылы ғалымдар Георгий Келлер мен Цезарь Милштейн ұсынған. Олар жасуша гибридтерін алу әдістемесін жасады. Гибридомалар (гибридті ісік жасушалары) иммунизацияланған жануарлардан алынған лимфоциттердің in vitro өсіретін сүйек кемігінің миелома жасушаларымен бірігуі нәтижесінде пайда болады. 1970 жылдары жас неміс иммунологы Георг Келер антиденелердің генетикалық өзгергіштігін зерттеді. Зерттеу үшін антидене түзуші жасушалардың (AТЖ) клонын - плазмалық жасушаларды (в лимфоциттерінен алынған) оқшаулау қажет болды. Айта кету керек, в лимфоциттері тек қабылдаушы(хозяин) организмде өмір сүре алады, және жасанды қоректік ортада олар тез өледі. Оларды денеден тыс ұзақ өсіру мүмкін емес. Керісінше, плазмоцитома немесе миелома деп аталатын плазмалық жасушалардан шыққан ісік жасушалары in vitro-да жақсы өсіріліп, көбейеді және оларды "Өлмейтін"деп атайды. Жобаны жүзеге асыру үшін Келер Англияға, Цезарь Милштейннің зертханасына барып, плазмоцит клондарын зерттеді және олар бірге бұл мәселеге ерекше көзқарас жасады: олар қалыпты AТЖ және ісік жасушасының гибридін алуға шешім қабылдады. Егер сәтті болса, мұндай гибрид қалыпты жасушадан антидене синтез қабілетін және ісік жасушасынан өлместік пен шексіз және бақылаусыз өсу қабілетін иемденеді. В случае успеха такой гибрид унаследовал бы от нормальной клетки способность к синтезу антитела от опухолевой - бессмертие и способность к неограниченному и бесконтрольному росту. Соматикалық жасушаларды in vitro будандастыру әдісі гетерогенді жасушаларды біріктіру арқылы жүзеге асырылады. Мембраналар біріктірілген гетерогенді жасушалар жасуша бөліну қабілетін сақтайтын будандар түзеді. Осылайша, шынайы гибрид пайда болды, екі соматикалық жасушаның ұрпағы немесе гибридомасы бар. Келлер мен Милштейн қалыпты AТЖ және ісік, миелом жасушасы арасында гибрид алды. In vitro жүйесінде соматикалық жасушалардың бірігуін вирустар қоздыруы мүмкін, мысалы, Сендай вирусы, электрлік әсер - электр желісі немесе химиялық зат-полиэтиленгликол (ПЭГ). Авторлар ПЭГТІ біріктіру үшін қолданған. жүктеу/скачать 1,48 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|