Бұл дәуірдегі тіл философиясының алға қойған
мақсаты - тілдің табиғаты мен мәнін, оның қоғам
өмірінде алатын орны мен қызметін, ойлаумен,
адамдардың рухани өмірімен байланысын
айқындау болды. Бұл мәселемен сол дәуірдің
көрнекті ойшылдары - Гердер, Шлегель,
Гумбольдт, Шлейхер, Штейнталь, Вундт сияқты
ғалымдар айналысты. .
Сонымен, XIX ғасырдың алғашқы жартысы -
компаративистиканың /лат. салыстыру/ өз алдына
дербес ғылым болып қалыптасып, өзінің зерттеу
тәсілі мен әдістемесін жетілдірген, объектісін
айқындай түскен кезең болды. Бұл кезеңде тіл
ғылымының жалпы тілдік мәселесі ретінде тіл
философиясы, жеке тілдер жөніндегі тарауы,
салыстырмалы грамматика салалары қалыптасып,
дами түсті. Тілдік материалдар жинау, тіл білімін
теориялық жақтан дамыту да қызу жүріп жатты.
Бәрінен де гөрі кеңірек етек алған мәселе - үнді-
еуропа тілдерін бір-біріне салыстыра зерттеу, олардың
шыққан төркін, ата тілді айқындау болды. Тілді,
тілдік элементтерді тарихи тұрғыдан зерттеу ғана
ғылыми деп жарияланды.