Классикалық кезеңге Сократ, Платон, Аристотель философиялары жатады.
СОКРАТ (б.з.д. 469-339 жж.) философия тарихында үлкен орын алады. Афина қаласының тұрғыны, философы ретінде көптеген шәкірті болды. Олардың ішіндегі кең танымалы – Платон. Өз өмірінде бірде-бір жазба дерек қалдырмаған Сократ туралы мағлұматтар философия тарихшыларының еңбектері және оның шәкірттері арқылы жетті. Мұның себебі, кітапқа «сұрақ қоюға болмайды», – деп, жанды пікірлесуді мәтіннен жоғары қояды.
Сократтың пайымдауынша, адамның мәні – оның жан дүниесінде, жаны – оның ойлауға деген қабілеті, парасаты, адамгершілікке негізделген жүріс-тұрысы мен іс-әрекеті. Адамды дене емес, сана ретінде түсіну, жан дүниесін тәрбиелеу қажет: «Сендер өз денелеріңді немесе байлықты, басқа заттарды бірінші ойламаңдар, ең алдымен өз жан дүниелеріңді тәрбиелеп, тазалаңдар, өйткені ізгілік байлықтан емес, байлық пен басқаның бәрі ізгіліктен шығады», – дейді. Ол адамды өзін-өзі танушы өнегелі жан иесі деп түсінді.
Сократтың ирониясы мен маевтикасы адамның жан дүниесін жетілдірудің жолын көрсетеді. Ирония дегеніміз – талқыланып жатқан мәселе төңірегінде қарсылас адамға тұжырымдарының ішкі қайшылығын сұрақтар қою арқылы көрсетіп, ақырында оны:
