Қазақстан Ресей медициналық университеті Дерматовенерология және жұқпалы аурулар кафедрасы
Тақырыбы: Тері лейшманиозы. Орындаған: Махамбетова.Г.З 622-топ
Тексерген: Ендибаева.У.А
Жоспар:
Кіріспе бөлім.
Тері лейшманиозы.
Негізгі бөлім:
Этиологиясы
Эпидемиологиясы
Патогенезі
Клиникасы
Диагностикасы
Қорытынды бөлім.
Тері лейшманиозы
Терілік лейшманиозы – Zeishmania tropica қоздырғышымен шақырылатын, трансмиссивті жолымен тарайтын, клиникасында-тері қабаттарда лейшманиомалар шығуымен ұзақ өтетін табиғи ошақты инфекция.
Тері лейшманиоздың 80-ке жуық синонимдері бар:
Боровский ауруы
Пенділдің жарасы (Туркменияның ашхабадтық, коканд, шығыс жарасы Пенде деген ауылынан шыққан)
тропикалық жара
годовик (солеи, йил чабан)
яман жарақат т.б.
Эпидемиологиясы
Тері лейшманиоздың 1-ші типы: кеш ойылатын, қалалық, антропонозды. Қоздырғышы L.minor.
Инфекция көзі – науқас адам.
Таратушысы- москиттер Phlebotomus papatasi. Олар көбінесе мая салуда, балшықтан салынған үйлердің тесіктерінде, көбінесе қалаларда кездеседі.
Мерзімділігі болмайды және ұзақ дамиды.
Тері лейшманиоздың ІІ-типы-зоонозды терілік лейшманиоз.
Тері лейшманиоздың ІІ-типы-зоонозды терілік лейшманиоз.
Қоздырғышы L.major . Табиғи ошақты инфекция.
Аурудың көзі жабайы кеміргіштер (дала тышқаны, борсық).
Таратушылары – москиттер. Кемірушілердің індерінде тіршілік етеді. Ауыратындар –жастарына байланыссыз эндемиялық ошақтарында инфекцияланған москиттер шаққан адамдар.
Мерзімділік тән, москиттердің жылдың жылы мезгілінде өмір сүруіне байланысты. Ауру көктемде басталады,жазда ұлғайып,қыста төмендейді.
