Білім беру моделі келесі принциптерге негізделген :
Оқытудың мақсаты тұлғаны дамыту болуы керек. Мұғалім мен оқушылар білім алудың тең субъектісі болып табылады.
Мұғалім ең алдымен оқу үрдісіндегі серіктес, үйлестіруші және кеңесші, содан кейін ғана «стандарттың» жетекшісі, үлгісі және сақтаушысы.
Оқыту баланың бұрыннан бар жеке тәжірибесіне негізделуі керек.
Балаларға нақты білім, білік, дағдыларды үйретуден бұрын олардың танымдық тәсілдері мен стратегияларын дамыту қажет.
Білім беру технологияларында оқушылардың танымдық стратегиялары айнасы болуы керек.
Оқыту процесінде оқушыларды қалай тиімді оқу керектігін үйрету керек.
Танымдық іс-әрекет процесінде белгілі бір оқушының білімді өз бетінше түсінуі, түсінуі және қолдануы үшін қолданатын тұлғалық мағыналарын (семантикасын) ескеру маңызды.
Таным процесінде танымның эвристикалық әдістері басымдыққа ие болуы керек.
Білім беру технологияларының «бағыт векторы» жеке тұлғадан ұжымға келуі керек.
Әрбір оқушының субъективті тәжірибесін, яғни оның оқу іс-әрекетіндегі қабілеттері мен дағдыларын анықтамайынша, оқушыға бағытталған оқыту тәсілін елестету мүмкін емес. Бірақ балалар, өздеріңіз білетіндей, әртүрлі, олардың әрқайсысының тәжірибесі таза жеке және әртүрлі сипаттамаларға ие. Мұғалім тұлғалық-бағдарлы сабақты дайындау және өткізу кезінде студенттердің субъективті тәжірибесінің ерекшеліктерін білуі керек, бұл оған ұтымды әдістерді, құралдарды, әдістер мен жұмыс формаларын әрқайсысы үшін жеке таңдауға көмектеседі.
Студенттің жеке басына бағытталған педагогика оның субъективті тәжірибесін ашып, оған тәрбие жұмысының әдістері мен формаларын және жауаптардың сипатын таңдау мүмкіндігін беруі керек. Бұл ретте нәтижелер ғана емес, оларға қол жеткізу процесі де бағаланады .
Оқушыға бағытталған сабақта сол оқу жағдаяттары тек білім беріліп қана қоймай, сонымен қатар оқушылардың жеке қасиеттері ашылып, қалыптасып, жүзеге асса құрылады. Мұндай сабақта оқушылардың еңбекке деген эмоционалды жағымды қатынасы басым болады, сабақ қызықты, тартымды, нәтижелі болады. Педагог игі шығармашылық атмосфераны құрып қана қоймайды, сонымен қатар балалардың субъективті тәжірибесіне үнемі сілтеме жасайды, т.б. өздерінің өмірлік тәжірибелеріне. Ең бастысы, ол әр оқушының өзіндік ерекшелігі мен ерекшелігін таниды.