Қорытынды: Әралуан түрлер мен форманың барына қарамастан антикалық лирика әуездің музыканың сүйемелдеуімен болған. Ежелгі Грецияда поэзия мен музыка егіз жүрген, сондықтан лирикалық шығармалардың рифмасы болмаған, оның орныа оның ритомя мықты болған. Соның арқасында өлең жолдарын айқайлап айтапқ түгіліғ әндетугеде болған. Ежелгігреция лирикасы ритмикға тәуелді болған, әсіресе әртүрлі мағынадағы өлең жолдары. Мысалы, элегия жай жылыжитын, қоңыр ритмикаға құрылған және автордың өзіндік ой-толғамын жеткізіп тұрған. Ямб жылдам қозғалыстағы ритмикаға құрылып, сатираны көмкеруге керемет келісіп тұрған. Теориялық түсіндірмелікке лирика музыканы өлеңнен айырып қарасырғаннан кейін ғана ие болды.