9 арман пв баспасы

105
Әл гі қаз дар бой жа зып, су ға қа нып ал ды да, ке шік пей ас-
пан ға кө те ріл ді... Бұ лар дың тө бе сі нен та ғы бір ай нал ды да, 
сол түс тік қай да сың деп тар тып бер ді. Қарт не ме ре сі мен еке-
уі қаз дар то бы көз ден ғай ып бо лып, ас пан тұң ғиы ғы на сі ңіп 
кет кен ше кір пік қақ пай қа рап тұр ды...
Сол не ме ре сі нен қарт қа пы да ай ырыл ды. Соң ғы бір не ше 
жыл ұдай ымен бұл өл ке ні жы лан дай жай ла ған ашар шы лық 
бұ лар дың қа ра ла шы ғы на ене ал май-ақ ке ліп еді. Ма ңай да ғы 
ел аш тық тан ісі ніп, кө нек ау ру ына шал ды ғып, жап пай қи рап 
жат қан да, бұ лар дың өзе гі та ла қой ма ған. Қарт кә рі сүйе гін 
сүй ре тіп, аң, құс атып әке ліп, ау зы ме нен жем та сы ған қар лы-
ғаш тай не ме ре сін сақ тап қа лу ға бар жа нын сал ған. Көл де нең 
ке сел ге ки лік пе се, Тө леутай ын апат тан аман алып та қа ла-
тын еді. Бі рақ амал қан ша, Құ дай оған жет кіз бе ді ғой.
Бір кү ні атып ал ған қоя ны мен ке кі лі гін ар қа лап, үйі не 
кел ге ні сол еді, мұ ны екі по ли цей то сып отыр екен. Ай-шай ға 
қа рат пай, шал дың қол-ая ғын бай ла ды да, ар ба ға отыр ғы зып 
қа ла ға алып кет ті. Мек теп ке кет кен не ме ре сі не де мой ын бұр-
ғыз ған жоқ. Тер геу сіз, сұ рау сыз апа рып түр ме ге қа мап тас-
та ды. Бір ай дай жау ап сыз жа тып қал ды. Өзі не қан дай ай ып 
та ғыл ға нын да біл ме ді. Тек тер геу ге әкел ген де ға на ұқ ты мән-
жай ды.
Бұ ған екі түр лі қыл мыс та ңыл ған кө рі не ді. Бі рін ші сі – 
«Аң ау ла ған ды сыл тау қы лып, үне мі тау ара сын да жү ре ді 
екен сің. Бір не ше рет ше ка ра бой ына да жа қын ба рып қай-
тып сың. Сон да ғы мақ са тың не?» Екін ші сі – «Сен де ты ғу лы 
жат қан мыл тық бар. Со ны өкі мет ке тап сы ру ың ке рек».
Қан дау ыр дай қа дал ған осы екі сұ рақ қа жау ап та ба ал май, 
қарт түр ме де бір жыл жат ты. Тек қыс өтіп, ке ле сі көк тем де ға-
на мұ ны қа пас тан бо сат ты. Мыл ты ғын тар тып алып, аң ау лау ға 
тый ым сал ды да, ба қы лау ас тын да ау ыр жұ мыс іс теу ге жі бер ді.
Ал дын да қан дай қа сі рет кү тіп тұр ға нын бұл ау ыл ға кел-
ген де бір-ақ біл ді. Өт кен қыс та да ақ сүй ек жұт бо лып, мал дан 
ті гер ге тұ яқ қал ма ған. Адам шы ғы ны да аз емес. Ті рі лер дің 
қа та ры сел ді реп, жо та да ғы зи рат тың қа ра сы мо лая тү сіп ті.
Қарт сол зи рат тың шет жа ғын да ғы кіш кен тай жас то пы-
рақ ты құ шақ тап, бір тәу лік ес сіз жат ты. Өзі жоқ та жал ғыз 
жұ ба ны шы – Тө леутайы аш тық қа төз бей, қыр шы ны нан қиы-
лып ты. 

жүктеу/скачать 6,25 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: