Тақсыр-ау, күні құрсын ұрғашының,
Билігі болмайды екен бір басының.
Тері терсек берген соң ит те алады,
Пұлындай берекесіз арбашының...
Жиенқұл күжірейіп келер ме екен,
Он мата арқасына тыққандай ақ.
Көрмейсіз неге менің көз жасымды?
Жеңбек боп Біржан солай сөз қашырды.
Жиылған Қаптағайдың жақсылары,
Басқаға айырып бер өз басымды.
