А. Байтурсынов 1-том final indd

113
жАУАП ХАттАн
Аманбыз, жезде!
Солай ма сізде? 
Амандаспақ – жол, әдет. 
Тағзымға – тағзым,
Назымға – назым 
Тілеушілік – ол әдеп.
Жолдан мен де шықпайын, 
Сөзбен сыйлап мықтайын.
Жолға сіз көсем,
Сөзге һәм шешен,
Оның менде бірі жоқ!
Іздемей жоғын,
Шайқамай тоғын,
Қарап жатқан тірі жоқ.
Мен де соның бірімін, 
Өлгенім жоқ, тірімін.
Ағаның ақыл,
Айтқаны мақұл,
Жаны ашыған жақындық. 
Мен жазған кеңес,
Мақтаныш емес,
Ат шығармақ ақындық.
Ер батқанда – жорғалық, 
Молда жоқта – молдалық!
Байқасақ, жезде,
Бауыздар кезде
Үн шығу бар емес пе?! 
Үндемей өлсек,
Сүйекпен көмсек,
Кейінгілер демес пе?!
Лақ құрлы бақырмай,
Өлген екен, апырмай!
Милләтке қызмет,
Бәріңе міндет.
Деп айтасыз өзіңіз.

114
Милләттен безу,
Әйтпесе төзу,
Шын болса сол сөзіңіз.
Кей іс шарты құрбанмен,
Болмас қорқып тұрғанмен.
Мен бұқтым – жаттым,
Сен бұқтың – жаттың,
Кім істемек қызмет?!
Ауызбен айтып,
Істерге қайтіп,
Жоламасақ не міндет?
Тек жүрсе, тоқ жүрмекті,
Қиын деме білмекті.
* * *
Жездеке, солай 
Көрмессіз қолай
Жан сақтаудың ебіне.
Айтпайтын жыр бар,
Ашпайтын сыр бар
Тымақтының көбіне.
Сізге жаздым ұғар деп,
Тымағы жоқ шығар деп.
ғылыМ
«Ғылымдар дүниелік сиқыр болмақ,
Оқыған ол ғылымды кәпір болмақ».
Зулатып шариғатты
12
шарт жүгініп,
Молдекең отырғанда мойнын толғап.
Сондықтан заман жүйрік, біздер шабан, 
Артында ілесе алмай жүрміз һәман.
Күн сайын өзгеріліп, өнер артып,
Бәрі де бара жатыр алға таман.
«Заманың түлкі болса, тазы боп шал» – 
Деген сөз аятпенен бірдей маған.
12
Шариғат – араб сөзі «заң ережесі», «заңдар», «мешіт заңы» деген мағынада.

115
Алақтап артымызға қарағыштап, 
Жүргенде-ақ озып, ұзап кетті заман. 
«Нәрсені түске енбеген өңде көрдік, 
Соларды тапқан – ғылым» дейміз жаман.
«Ғылым» деп нені үйрендік біздер жаста, 
(Айтқаным бекер болса, алмай таста! 
Табылар ақтайтын да, боқтайтын да,
Сөз емес арнап жазған дос пен қасқа...)
Ғылым бар бет жуу да талай дедік,
Жуған жөн бұлай бастап, бұлай дедік. 
Жусаңдар солай етіп сауабы көп,
Жаза бар жумағанда олай дедік.
Шарттар көп дедік ғұсыл
13
құйынғанда, 
Шаһуат пәлендей боп құйылғанда.
Қалайша көзде... деп айтпады екен?
Үйрет, – деп, мұның бәрін бұйырғанда!
Әйелмен пәлен бар деп жанасқанда, 
«Пәлен» деп ұйқысырап адасқанда,
Үйрету балаларға қандай жақсы,
Ақылға салып, ойлап, бал ашқанда.
Мектепте оқымаған білмей жүр ғой 
Жердегі мал-мақұлық, құс аспанда. 
Айтамын молдекең жоқ оңашада,
Сөз бермес «кәпірсің» деп таласқанда.

жүктеу/скачать 1,7 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: