Университеттің міндеті мен функциялары Жоғары оқу орындарының басты міндеті – бір жағынан жеткілікті дәрежеде кең білімді, ғылым дамуының негізгі бағыттарын елестететін және өзі үшін ең перспективалы бағытты өз бетінше таңдай алатын, екінші жағынан – өз ісін жетік білетін түлектерді дайындау. белгілі бір нәрсе жасау, яғни нағыз мамандар және сұранысқа ие бола алады.
Қазіргі білім беру жүйелерінің ерекшеліктері көптеген факторлармен анықталады, олардың негізгілері жалпы ғылымның жағдайы және білімнің жекелеген салаларының ерекшелігі болып табылады. Заманауи ғылым жеке тұлғалардың ұлы түсініктерінің романтикасынан біршама алшақ кетті. Оның қазіргі жағдайы екі маңызды, өзара байланысты факторлармен анықталады: қаржылық және ақпараттық. Қазіргі уақытта ғылым тұтастай алғанда білім өндірісінің жақсы ұйымдастырылған жүйесі болып табылады, ол дамыған инфрақұрылымы, нақты жоспарлауы, қалыптасқан ақша ағындары және осы ағындардың айналасында қатал бәсекелестік бар бизнес. Жетілдірілген ғылымды қоғамның сұранысына жауап бере алатын және осы қажеттіліктерге әсер ете алатын күшті, кең ойлы әкімшілердің жетекшілігімен адамдардың үлкен топтары (ынтымақтастығы) жасайды.
Ғылымда ақпараттың орасан зор көлемі жинақталған, бірақ бұл ақпаратты өндіру қарқыны одан да жоғары. Күн сайын жаңа ғылыми бағыттар мен зерттеу салалары пайда болуда. Бұл мүлдем табиғи, өйткені ақпарат ғылыми қызметтің негізгі өнімі болып табылады. Жаңа ақпаратты өңдеу және сақтау мәселесін ғылыми қоғамдастық компьютерлердің көмегімен сәтті шешуде, бірақ бұл ақпаратты адам миының қабылдау мүмкіндігі өте шектеулі. Ғылымның ішкі құрылымының шамадан тыс өсуі және ғылыми бағыттар санының экспоненциалды өсуі ғылым ішілік байланыстың әлсіреуіне және тар мамандардың көптеп шығуына алып келеді.
ЖОО білім берудің басты факторлары Университеттік білім беруде басты рөлді өзара байланысты екі фактор атқарады: мазмұндық және адамдық. Мазмұны жағынан білім беру консервативті жүйе, әсіресе тіл сияқты салада. Білім беру жылдам әрекет ету жүйесі емес; оның мазмұны ғылым мен техниканың барлық соңғы жетістіктерінің әсерінен тез өзгермеуі керек, әсіресе бұл жетістіктердің нақты әлеуметтік-экономикалық салдарын жылдар мен ондаған жылдардан кейін ғана бағалауға болады. Сонымен бірге университеттік білім адамды ғылымға дайындайды, сондықтан оны одан ажыратуға болмайды. Білім беру құрылымы ғылыммен кері байланыс механизмін қамтамасыз етуі керек, ал механизм буферлік сипатқа ие болуы керек, осылайша жаңа білім қалыпты жағдайда бар мазмұндық жүйеге бейімделеді.