таппайды, мұндайда олар арасындағы қатынас бейтараптық сипат алады.
Қоғамдық-әлеуметтік жағдайларға байланысты бір ортаға түсіп қалған
адамдардың бірі екіншісінен өзін алшақ ұстау қажеттігі де туындап қалады.
Мұндай кезде адамдар бір біріне тікелей жек көруигілік танытып, арадағы
мәселе бойынша ешбір келісім мүнкіндігін таба алмайды да, іздемейді де.
Мұның бәрі ортадағы жанжалды қатынастың ушығуынан.
Адамдар арасындағы және бір ерекіне қатынастар түрі бұл екі ұшты,
амбивалептті қатынастар. Мұндай ара байланыстың себебі бір адамдағы
екішніге деген өзара тікелей қарсы екі бірдей эмоцияның: жек көрушіліқ пен
құрметтің қосарлана жүруі. Осыдан мұндай қатынастағы адамдар өздерінің
көңіл төркінінде жатқан ниеттерінің пендей жағдайда екенін айырып
алуында біраз қиналады.
Адамдар қажетсінулерінің арасында өз мәні бойынша ізгі адамгершілік
сипатты байланыстар да болады. Мұндайды психологияда альтруистік
қатынас дел атайды. Альтруис-. адамдардың барша ойы, іс-әрекеті әрдайым
тек жақсылыққа қай жағдайда да жәрдем етуте бағышталады.
Адамдар арасындағы үйлесімді қатынастар
өмірде сирек елдеседі,
сондықтан мұндай қатынастарды адамдардын мәнгі арман еткен мұраты
регінде қарастырған жөн. Бұл қатынастар типіне тұрмыста кезігетін
"сүйіспеншілік" қатынасты жатқызуға болады. Егер бір адамның екіншісіне
психологиялық тартымы болса, бірін-бірі адамгершілік сезіммен
қабылдаса, екінші адамға колынан келген жақсылығын аямаса, міне
мұндай қатынасты-үйлесімді қатынас деп бағалау әбден жарасымды.
Ал осы төңірегіндегілермен болған өз қатынасының сипатын адам өзі
сезе ала ма, не сезбей ме? Бұл сұраққа жауап бірнеше жағдайларға тіреледі.
Біріншіден, бұл нақты адамның ой-өріс (сана-сезімі)
даму деңгейіне
байланысты. Ақыл-есі біршама жетілтен адамдар өздерінің
төңірегіндегілермен қатынасын жақсы түсініп, дұрыс қабылдайды. Адам
аралық қатынастарды орынды сезіну және бағалау жоғары дамыған
рефлекстік қабілетті керек етеді (қоршаған ортадан келіп түскен ақпараттық
сигналдарды жан-жақты мәндік байланысымен қабылдап, жауап бере алу).
Адамдар арасындағы қатынстар сол қатынастардың нақты адам
өміріндегі маңызына қарай да бағаланады. Қарым-қатынас адам үшін
неғұрлым маңызды болса, оның бағалануында соғүрлым дәлсіздіктер
жіберілуі мүмкін. Өзінің төңірегіндегілермен байланысына аса үлкен мән
берген адамдар, арақатынастарының ұнамды
тараптарын асыра мақтауға
бейім келеді. Керісінше, кімде кіммен ұнамсыз қатынаста болса, адам
ондайда қарсыласын түбін түсіре жамандауға ниеттенеді де тұрады.
Адамдар арасындағы қатынастар олардың жеке мінез-құлығына да
байланысты. Әрдайым ұтымды арақатынастардың орнығуына адамдағы
қайырымдылық, ақ көңілдік, үйіршеңдік,
достық пен ұжымшылдық
қасиеттер пайдалы. Ал сенімсіздік, күмәншілдік, өпшенділік, тұйықтық пен
өзімшіл-дік - қалыпты қатынастар орнығуына кері әсерін тигізеді.
Ой-өрісі кең дамыған, тәжірибесі бар адамдар өз қатынастарын меңгере
алады, бірақ бұл көптін қолынан келе бермейтін іс, себебі көп жағдайда
аралық қатынастардың мәнін соларды түзуші адамдардың өздері де түсіне
бермейді, ал түсінбеген затты саналы басқару мүмкін емес.
Жас ұлғайған сайын қатынастар тек тұрақталып қана қоймастан,
адамның оларды басқару қабілеті де артады. Мұндайда адамға жәрдемге
келетін оның даралық ерекшеліктеріне қосымша өмірлік тәжірибесі.
Әрқашан адам аралық қатынастарды жеңіл де ұтымды реттейтін - адамдар
арасында кәсіби қызмет бабымен жұмыс жүргізетін, сендіре әңгіме айта
білетін, әлеуметтік жетекшілікке
ыңғайлы мамандар болады, мысалы:
саясаткер, мекеме және өндіріс басшылары, мұғалімдер, дәрігерлер мен
актерлер. Адам аралық қатынастарға ықпал жасай білу қабілетін қатынастар
психологиясын үздіксіз үйрену арқылы жетілдіре, дамытып баруға болады.