Адам физиологиясы

Өкпеде  серпімді  тіндер  көп.  Сондықтан  да  ол  созылып  қайта  тартылып 

алғашқы  калпына  келе  алады.  Өкне  ширығуы  мен  созылуы  тығыз 

байланысты.  Созылған  өкпе  тінін  бұрынгы  калпына  келтірстін  күш  серпін 

сотұрлым  жогары  болады.  Серпін  күші  окпсніц  аумағын  тарылта  отырып, 

висцеральдық 

гшеврамы 

париетальдык 

плеврадан 

тартып 

ажыратуіа 

тырысады.  Бұл - плевра куысындагы  қысымды азайтатын  негізгі себептің бірі. 

Созылған  өкпснің  қайта  тарылуы  бронх  еттерінің  тонусына  да  байланысты. 

Плевра  қуысында  тсріс  қысымның  тагы  бір  ссбебі  альвсолалардың  іпікі 

бстінде  сурфактант  атты  беткі  кернеу  күші  өте  төмен  заттың  болуы.  Әрбір 

альвеоланыц  ішкі  беті  осы  сурфактантпен  майланған.  Бұл  белок  аралас 

липидтен  тұрады.  Ол  пневмоциттерден  бөлініп  шығады.  Сурфактанттың 

калындьны  20-100  им.  Альвсоланың  көлсмі  кішірсйгсн  сайын  оның  бсткі 

кернеу  күші  томендсй  түседі.  Сондыктан  сурфактантпен  көмкерілген 

альвеола 

өкпенің 

қысымы 

жогарыласа 

да 

қабыспайды,  эркашан  ксрілігі  тұрады.  Сурфактанты  бар  өкпеде  лектаз** 

байланысты.

Өкпенің  созылған  соң  тарылғыштыгы  оның  созылу  дэрсжссімен  (С) 

белгіленеді.  Окпенің  созылу  дәрежесі  (С)  өкпе  көлемі  (AV1)  мен 

трансмуральдық қысымныц (ДР1) өзРеруіне байланысты:

С=АУ1

Жасы  келген  адамда  өкпснің  созылу дәрежесі  су  бағанасы  бойынша  200 

мл/см-ге  тсң,  ал  жаска  толмаган  балада  5 - 1 0   мл/см.  Өкпе  ауруларын 

анықтауда бүл көрсеткіштсрді пайдаланута болады.