125
Ой, жарамайды, жарамайды. Маған қырындап жүрген бір
жігітпен
әудежар шекісе қалсаң, биялайың жоқ, ортаға неңді
тастайсың? Мына қоян құлақшыныңды ма?
Күні бойы
шотпен шағып, тастардың үлгісін жинаймыз.
Кіреберісте, оң қолда, кішкене
шым үй бар.
Жарты сағаттай ҽуреленіп, бір құшақ шҿпті зорға жұлдым.
«Шіркін,
шотаяқ болса! – деймін ҿзіміздің қораны еске алып. –
Онда мына маяны оп-оңай үңгіп кірер едім».
Электр шамдары сонау аумақта ауланың
дарбазасынан
басталды да, сонсын
сенекке кіре берісте, сенектің ішінде,
коридорда, бҿлмелерде бірден-бір жарқырап тұр.
Неге
беталбатты қаңғып, басың ауған жаққа кете бересің
дейсіз бе? Жалықтым.
Ақыры айналсоқтап жүріп, бір ыңғайлы
кілтеңі келгенде,
шап беріп, жирен аттың жалына жармаса кеттім.
Сол кезде, ҽлгі сасық қорс етіп, қайта үркіп жҿнелгенде,
Достарыңызбен бөлісу: 
