296
Қазақ өнерінің антологиясы
Бекарыс емес аты бек арыстан,
Бекарыспен кез болды-ау мен алысқан.
Келе сала салды ғой өзіңменен,
үш төрт жыл келіп едім демалыстан.
Көңілімді кетіп жатсың жырға бөлеп,
сөздеріңнен төгілген сыр да бөлек.
міне, менің жерлесім шалқып отыр,
Қошеметін естісем нұрға бөлеп.
Арыстанмен айтыссам не тәйірі,
Халқым отыр көңілімді жырға бөлеп.
иесі қасында тұрып айтақтаса,
мысық та арыстанды тырнап өлед.
сенімен қалай енді мақтанбайын,
Бекеңе қалай жырды ақтармайын.
Бабамызға ас беріп жатқан кезде,
несіне шаттық кернеп шаттанбайын.
Кезегіңді ал енді Бекарысжан,
Бір сөйлесем деп отырмын тоқталмайын.
Шамалы айтып кезекті өзіме бер,
Байланыстан тыс жерде боп қалмайын.
Достарыңызбен бөлісу: