Адамдар күнделікті өзара қарым-қатынас нәтижееінде бірін-бірі бақылап, бір-бірінің мінез-кұлқын, істеген ісін,
қылығын, еңбек-әрекетін біледі, ішкі сырларын аңғарады. Олардың сыртқы құбылыстарға бейімделуін,түрлі әсерлерге
тітіркеніп, реакциялану-ын байқайды. Сөйтіп, бір-бірінің мінез-кұлық ерекшеліктерінің өзіндік сипаттарын түсінеді:
Адам, психикасының сан қырлы сырларын ғылыми тұрғыдан зерттеп, олардың арасындағы айырма сипаттарын, бір-
біріне тигізер ықпалын,
қасиет-сапаларын, жан-күйін өмір тәжірнбесіне сүйене отырып ажыратады. Мұндай
ерекшеліктер ұрпақтан-ұрпаққа тіл,
халықтың өнер туындылары, жасаған заттық бұйымдары арқылы мұра ретінде
беріліп отырады. Халық аузындағы “Сан рет естігеннен бір рет көрген артық" “Көре-көре көсем болады, сөйлей-сөйлей
шешен болады”, “Көз жеткізбе-генді, сөз жеткізеді” деген мақал-мәтелдердің бәрі де
адамның әрқилы психикалық
процестері мен жан жүйесінің кызметі, сыры жайында айтылған.
Адамның өмірден көріп-білгені, естігені, өз тәжіркбесінен жинақтағаны ғылымға дейінгі психологиялык білімін
түсінігін жасады. Мұндай түсініктер адамдардың табиғатпен қатынасында, айналасындағы нәрселерді танып, пайымдап,
бағдарлай білуінде ерекше маңызды. Дегенмен, бастапқы түсініктер жүйесіз әрі тайыз болғандықтан, оларға сүйсне
отырыи, адамдар арасында белгілі жүйеде тәлім-тәрбие, емдеу, ұйымдастыру жұмыстарын жүргізу жеткіліксіз еді.
Өйткені, олар адамның психикасы мен жан дүниесі туралы тұрақты әрі дәйекті ғылымн мәліметтер бере алмайды. Ал
ғылыми білім, заттар мен құбылыетар жайындағы ақиқатты танып білу, олардың сыр-сипатын түсіну мәселелері себеп-
салдар принциптерін ашып көрсету нәтижесінде ғана жүзеге аспақ.
5