Аралық бақылау Модернизмнің әлем мәдениетіне қосқан үлесі



Дата01.04.2022
өлшемі23,38 Kb.
#29580
Байланысты:
Аралық бақылау


Аралық бақылау

Модернизмнің әлем мәдениетіне қосқан үлесі.

Модернизм[1] (итал. modernismo, лат. modernus – жаңа, қазіргі) – XX ғасыр басында рухани сана дағдарысы кезінде пайда болған философиялық-эстетикалық ағымдардың жиынтық атауы.

Модернизм қаламгерлердің әлемдік соғысқа, адамзат дамуындағы дағдарыстарға көзқарасын білдірді. Модернизм авангардтық және декаденттік сатылардан өткенімен, олардан айырмашылығы болды.

Модернизмнің негізгі бастауы ретінде


  • А.Бергсонның - интуитивизмі,

  • Э.Гуссерльдің - феноменологиясы,

  • З.Фрейдтің психоталдауы

  • С.Кьеркегор, М.Хайдеггер, К.Ясперс, Н.Бердяев, т.б. - экзистенциализмі танылды.

Модернизм жеке тұлға санасын рухани ауытқулармен байланыста қарады. Модернистер әлемдік деңгейдегі қоғамдық қайшылықтар, санадағы қақтығыстар кезінде адам дүниенің мағынасыз екенін, өзінің фәнидегі жалғыздығын түсінеді деген пікірлерді алға тартты. Мысалы, Г.Марсель мен Ж.П.Сартрдың қоршаған әлемді қатыгез, қарама-қайшылыққа толы дейтін пікірлері. Э.Хемингуэй, У.Фолкнер, Г.Грин, Ф.Мориак, А.Миллерге модернизм әсер етсе, М.Пруст, Д.Джойс, Ф.Кафка, Р.Музиль, А.Белый, П.Валери, Ж.Жироду, Ж.Кокто, Ж.Ануй секілді суреткерлер осы ағымдарды ұстанды. Жалғыздық қасіреті, қоршаған ортаны адамның жатсынуы модернизм өкілдерінің Модернизм шығармаларында айрықша көрініс тапты. Алайда модернистік шығармаларда дағдарыс себептері айқындалмады.

Модернизм өнердегі мифологиялық тәсілді жандандыруды көздеді. Мифтік ойлау арқылы қоршаған орта болмысын тану П.Валери, Т.С.Элиот, В.Иванов, В.Хлебников, У.Б.Йитс, А.Белый, т.б. шығармаларынан байқалды. Олардың туындыларында мистикалық жүйе қалыптасып, кейіпкерлері нақты тарихи уақытта емес, өткен, келер шақтар түйісіп жататын мифологиялық уақытта өмір сүрді. Оқиға шартты түрде бірнеше сағаттарда немесе бір күнде өтті.

Модернизм ықпалы қазақ әдебиетінде де байқалды. Онда адам табиғатының трагедиялығы, болмыстың адам тіршілігімен үйлесе бермейтін қайшылығы, қатыгездігі жайлы ойлар айтылды. М.Әуезов әңгімелерінде, Ш.Құдайбердіұлы, Ж.Аймауытов шығармаларында трагедиялық бейнелер бой көрсетті. Адамның өмірдегі панасыздығын, қорғансыздығын меңзейтін, табиғатты жатсынуын бейнелейтін шығармалар 1960 – 1980 жылдары қазақ әдебиетінде көбірек кездесті. Мысалы, Ә.Кекілбаевтың “Шыңырау”, “Аңыздың ақыры”, Д.Исабековтың “Сүйекші”, “Тіршілік”, О.Бөкейдің “Мұзтау”, “Жетім ботасы”, т.б. шығармалар.

Әдеби модернизм осы сәттегі басым позитивизмнің салдары ретінде дүниеге келді, оның ғылыми және коммерциялық тәсілі субъективті көріністерінен бас тартқан ойлау тәсілі. Басқаша айтқанда, модернистік әдебиет осы философиялық ағымнан бас тарту ретінде пайда болды, өйткені суретшілер сол кездегі өндірістік процестер мен шамадан тыс прагматизмге тұншықтырылған сезінді.

Жалпы тілмен айтқанда модернизм тілді, әдемілікті және метрді қабылдау тәсілінің өзгеруін білдірді. Бұл Эберо-Америка мәдениетін сіңірген эстетикалық жаңарту болды.

Бұл әдеби бағыттың әдебиет тарихында маңызды болғаны соншалық, көптеген сыншылар әлі күнге дейін оны зерттеуге және талдауға арнайды. Сонымен қатар, бұл мектептер мен университеттерде әдебиет туралы оқытылатын пәндердің негізгі бөлігін құрайды.



Әдеби модернизмнің тарихи контекст

Октавио Паз сияқты әйгілі жазушылардың пікірінше, модернистік стиль позитивизмге жауап ретінде дүниеге келді; Соңғысы ғылыми, пайдалы және тексерілетін білімді басқа әдістерден немесе пәндерден жоғары қорғайтын философиялық ұстанымнан тұрды. Осы қатаңдыққа тап болған бірнеше суретшілер адамның сезімтал және субъективті көріністерін қалпына келтіретін стиль жасауға шешім қабылдады; Модернизмнің мақсаты кез-келген утилитарлық сезімді жоққа шығарып, оқырманды сөз арқылы әсемдікке баулу және сілкіндіру болды.

Неліктен «модернизм» термині қажет?

«Модернизм» терминін жаттығу кезінде енгізген Рубен Дарио болды. Ақын бұл ағымға жүгінгенде, бұл «әріптердің жаңа рухы» екенін айтты.

«Модернизм» термині осы әдеби стильде жазылғандардың тарихи сәтте өмір сүрген нәрсеге сәйкес келетіндігін көрсету үшін айтылады. Әдеби модернизмнің тамырын нығайту үшін, эфирдегі сөзден асып түсетін нәрсе қажет болды.

Осы шындықты түсінген Рубен Дарио өзінің Азул кітабын 1888 жылы шығарды. Бұған қанағаттанбай 1896 жылы Никарагуалық ақын өзінің Просас Профанас кітабымен модернистік қозғалысты шоғырландырды.



Әдеби модернизмнің сипаттамалары

Әдеби модернизмге мыналар тән болды:

- алдыңғы ережелерді бұзу

Әдеби модернизм испан отарлауынан кейін ұзақ уақыт бойы қалыптасқан рифма және метр стереотиптерін бұза бастады.

Бұл әріптерге еркіндік пен азаттық береді, бұл үлкен мәнерлілікке мүмкіндік береді және кейінірек «антипоэтри» деп аталатын нәрсені тудырады.

- Ойдың орталықтандырылуына қарсы шығады

Ол регионализмге ашық қарсы шығып, әлемге жол ашады. Ол ақынды «әлем азаматы» деп санайды, сондықтан әр пәннің өз орны, әр мәдениеті болады, белгілі бір әдет-ғұрыпқа байланысы жоқ.

Бұл сипаттама оны көптеген консерваторлардың масқарасына лайық етті.

- жеке тұлғаның поэтикалық тәуелсіздігін жақтаушылар

Әр ақынның өзіне тән стилі болады, өйткені бұл адам жанының тілі. Әрбір адамның өзіне сәйкес дыбысы, сәйкес әрпі болады.



Егер осы әдеби ағым өкілдерін біріктіретін нәрсе болса, онда олардың тақырыптарына деген құмарлық жақындайды: не олар өте пессимистік (Рубен Дарьоның айқын жағдайы), немесе олар өте қуанышты (Марти сияқты) және т.б.

Достарыңызбен бөлісу:




©emirsaba.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет