Арман пв баспасы

128
Үшеуін шан шып өл тір ді,
Бе сеуі ті рі, өл ме ді.
Бес мер ген ді ті рі ай дап,
Хан ға алып кел ге ні.
Се гіз мыл тық өң ге ріп,
Тар ту қы лып бер ге ні.
Сол уа қыт та Ақау ыз
Жер тар пи ды оя нып.
Нау рыз бай жүр үс тін де,
Қы лы шы қан ға боя лып, –
деп су рет те ле ді.
Қа ны на қа рай ған қыр ғыз ая нып тұр май, Нау рыз бай ба тыр-
дың атын атып құ ла тып, ба тыр ға ұм ты ла ды. Қыр ғыз, қа зақ бо-
лып, Нау рыз бай ға тала са ды.
Кер тай лақ ат ты жет кі зіп, Нау рыз бай қай та ат қа қо на ды.
Бі рақ ас ты на мін ген аты на кө ңі лі тол ма ған Нау рыз бай қа сын да 
Ер жан ның бол ма ға ны на өкі не ді:
Ер жан бол са қа сым да
Бө лек ше ту ған тұл ға сы,
Бо лар ма едім қа зақ қа
Әзіл сөз дің ол жа сы?!
Ду лат пен қыр ғыз дар дың бі рі гіп, ала уыз дық та ны тып, қа зақ-
тар дың бар ған са пар ла ры нан орал ма ға нын Ны сан бай жы рау:
Жа ман дық қыл ған мұн дар дың
Мой ны на бол сын жа за сы.
Қа зақ тың кө бі қы рыл ды,
Қан ды ма екен та ба сы?!
Сол бар ған нан тө ре лер,
Ел ге қай тып кел ме ген.
Үй, жа ма ғат, ма лы мен,
Хал қын, жұр тын көр ме ген.
Құ ты лу ға қыр ғыз дан
Ті ле гін Құ дай бер ме ген.
Қыр ғыз да қал ды тұ ты лып,
Не ет ке нін еш кім біл ме ген, –
деп жыр лай ды.

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: