Денатурация және ренатурация: белоктар температура, рН, ерітіндінің иондық күші сияқты сыртқы ортаның өзгеруіне сезімтал. Денатурация-бұл ақуыздың бастапқы құрылымын бұзбай, оның үшінші және екінші құрылымын бұзу процесі. Қолайлы жағдайларда белоктар ренатурация деп аталатын бастапқы конформациясын қалпына келтіре алады.
Аллостериялық өзара әрекеттесу: көптеген ақуыздарда аллостериялық аймақтар бар, онда бір лигандтың байланысуы ақуыздың конформациясы мен белсенділігін өзгертеді. Гемоглобин-аллостериялық ақуыздың жарқын мысалы, мұнда молекуланың бір жерінде оттегінің байланысуы басқаларында байланысуды жеңілдетеді.
Трансляциядан кейінгі модификациялар: ақуыздар фосфорлану, гликозилдену, ацетилдену және метилденуді қамтитын трансляциядан кейінгі модификацияларға ұшырауы мүмкін. Бұл модификациялар ақуыздардың қызметін олардың белсенділігін, тұрақтылығын және басқа молекулалармен өзара әрекеттесуін өзгерту арқылы реттейді. Мысалы, серин, треонин және тирозин қалдықтарының фосфорлануы көбінесе ферментативті белсенділікті реттеуге қатысады.
Ақуыздардың қатпарлануы: ақуыздардың қатпарлану процесі сызықтық полипептидтік тізбектен функционалды үш өлшемді құрылымның өздігінен түзілуі болып табылады.
Протеолиз және ақуыздың деградациясы: ақуыздардың жасушада өмір сүру уақыты шектеулі және олар өз функцияларын орындағаннан кейін жойылуы мүмкін. Убиквитин-протеазомалық жүйе және лизосомалық протеолиз — жасушадағы ақуыздардың деградациясының негізгі механизмдері. Бұл гомеостазды сақтау және ақуыздардың сапасын бақылау үшін маңызды процестер.
Қорытынды Ақуыздар барлық биологиялық процестерде шешуші рөл атқаратын жасушалар мен организмдердің негізгі функционалды элементтері болып табылады. Олардың күрделі құрылымы мен функцияларының әртүрлілігі оларды өмірлік маңызды етеді. Ақуыздардың құрылымы мен динамикасын зерттеу тірі жүйелердің жұмысының механизмдерін жақсы түсінуге, сондай-ақ ақуыз құрылымы мен функцияларының бұзылуымен байланысты аурулармен күресу әдістерін жасауға мүмкіндік береді.