Қазіргі емлеміздегі негізгі орфограммалар сол 1929ж. емле ережелерінде айқындалды. Графика латын алфавитінің барлық әріптерін пайдаланды. Бірақ [ый], [ій], [ұу], [үу] қосар дыбыстарының бір әріппен таңбалануы бұл графикада қабылданған жоқ.
1929ж. латын графикасына негізделген қазақ әліпбиі
С.Аманжолов 1929жылы қабылданған әліпбидің мынадай кемшіліктерін көрсетті:
4) Қазақ тілінің төл сөздерінде екінші-үшінші буындарда ерін дауыстылары жазылмағандықтан кірме сөздердің әртүрлі орфограммалануы (кило-келі, динамо-динамы, бюро-бюра);
6) Қатаң-ұяң дыбыс тіркесімі болмайды, сондықтан, аптаномыйа, Бекполат, апсалұут сияқты фонетикалық орфограммалар көбейді.
1929ж. латын графикасына негізделген қазақ әліпбиі
С.Аманжолов 1929жылы қабылданған әліпбидің мынадай кемшіліктерін көрсетті:
1) әліпбиде х, f, v таңбаларының болмады;
2) и, у таңбаларының жоқтығы, соның салдарынан миссисипи, миссури сияқты сөздердің mijssijsijpij, mijssуvrij деп 6, 7 әріптің орнына, 13-9 әріпке дейін жазылу;
3) Фонетикалық принциптің ұсталынды;
4) Қазақ тілінің төл сөздерінде екінші-үшінші буындарда ерін дауыстылары жазылмағандықтан кірме сөздердің әртүрлі орфограммалануы (кило-келі, динамо-динамы, бюро-бюра);
5) Сөз ішінде екі дауысты дыбыс қатар келмейді деп, зоология, биология, театр сөздерінің зологыйа, быйалогыйа, тыйаыр болып таңбаланды;
6) Қатаң-ұяң дыбыс тіркесімі болмайды, сондықтан, аптаномыйа, Бекполат, апсалұут сияқты фонетикалық орфограммалар көбейді.
