Поэзиядагы жалғыздық сарыны жанның жалғыздығынан туады. Ақын жалғыздығын
651
тіркес болып табылады. Ақын өз өлең жолында бар қайғысы мен мұңы қабырғасын
қайыстырғанын жеткізуде. Жетімдік зардабын тартып, мейірім көрмегендіктен іштегі жай-
күйі мына өмірді бар болмысымен сүйдіруге үнемі кедергі жасап тұратындай.
Әйтпесе, білсең ғой жаным, мама,
Ішім менің- шексіз әлем.
Біздің тағдыр-азап жолы ғой,мама,
Әйтеуір тілегім ақ
[3].
Ішкі жан-дүниесіндегі жалғыздықты шексіз әлем дейді. Себебі, 1 ай өтсе де, 10 жыл
мейлі, 100 жыл өтсе де жан жарасы жазылмайтынын, орны толмайтынын білгендіктен,
шексіздікке теңеген. Өз тағдырындағы қиыншылықтарын азап жолы деп атап, анасына
жамандық тілемейтінін жеткізіп отыр.
Әкем – Тәңір, өзің – Ұмайсың,мама,
Ал,мен–Құдайдың
баласымын
[3].Сендер
мені
дүниеге
әкелдіңдер, бірақ мен – Құдайдың баласымын дейді. Жалпы, қазақы таным қалыптастырған
біздің түсінігіміз бойынша, Құдайдың баласы деген – жетімді жетім деуге қимағандықтан
шыққан сөз. Ақын өзін Құдайдың баласы атауының себебі – мейірімді, қорғаныш пен сенім,
түсінік пен махаббатты бейсаналы түрде Құдайдан күткені мен шексіз сенімі үшін және
жанындағы адамдарға қарағанда Құдайына жақын болғандықтан айтқан.
Сондай-ақ, «Риторикалық сұрақтар» өлеңінен де бала көңіліндегі жалғыздық пен
айықпас дерттің желі еседі.
Достарыңызбен бөлісу: