Балалар серуендеген кезде тауықтарды бірнеше рет көреді. Тәрбиеші олардың әтеш пен мекиенді ажырата алатынына көз жеткізген соң, серуендеулердің бірінде оларға әтештерге тән ерекшеліктерді көрсетеді.
— Қараңдар, әтештің басындағы не нәрсе,— дейді ол балаларға.— Қандай қып-қызыл, әдемі айдар. Ал, құйрығы ше, не деген үлкен!
Осындай сөздермен балалардың назарын әтештің сыртқы түріне аударады. Бұдан соң олар әтештің қалай шақыратынын тындайды.
