машиналар өзінің адам төзгісіз және толассыз «тум-тум-тум» деген даусымен
баршаның есін шығарған еді. Бәрі шаруасы дөңгеленіп жүріп тұрған саудагер
42
жаппай саталып кетті. Көпшілік салбыраған ақжайманың бойымен жүгіріп
жүрген кейіпкерлерге қарағысы келді, бәрін қызықтырған жайт алдыңғы кино
көріністерінің бірінде бәрін соншама қайғыға салып, қайтыс болған кейіпкердің
кейіннен тірі және аман болып шыққаны әрі ең таңқаларлығы кейіннен оның
араб екенінің анықталғаны еді.
Кейіпкерлердің қайғысы мен қуанышын бөлісу үшін екі сентаво төлеген
көрермен бұл жат жерлік алаяқтыққа төзе алмай, кино залын ойран қылған еді.
Дон Бруно Креспидің талап етуімен алькальд /киноматограф/ халықпен
сөйлесуге шығып, киноның өмір еместігін, оның ойдан шығарылатынын және ол
үшін соншалықты күйзеліп қажеті жоқ деп түсіндірді. Бұндай естен айырарлық
әңгімеден соң өздерін цыгандардың жаңа зор айласының құрбаны болдық деп
біліп, ендігі жерде кинотеатрларға бармаймыз, ойдан шығарылған әлденелердің
қырсығысыз-ақ өзіміздің бас қайғымыз бен қиыншылықтарымыз онсыз да
жетерлік деп шешті.
/Макондо бұл колумбиялық жазушы Габриель Гарсиа Маркестің «Жүз жылдық
жалғыздық» романынан үзінді. Роман оқырманның қызығушылығын және оң
эмоцияларын
туындататындықтан
жеке
жағдайға
қатысты
ретінде
топтастырылады/.
Төмендегі
сұрақтарға
жауап
беру
үшін
«Маконда»
мәтінін
пайдаланыңыздар.
Достарыңызбен бөлісу: