Педагогикалық әдебиеттерді талдау барысында тәрбие түрлерінің әртүрлі негіздер бойынша топтастырылатыны көрінеді. Ең жалпылама топтастыру көне дәуір философтарының ілімдерінен бастау алатын ақыл-ой, рухани, адамгершілік, еңбек, дене тәрбиесін қамтиды.
Тәрбие технологиясы – бұл ғылым әзірлеген және тәжірибе таңдаған білім беру ісәрекетінің әдістері, әдістері, рәсімдері, оны шеберлік деңгейінде көрсетуге мүмкіндік беретін жүйе, басқаша айтқанда, тиімді және сапалы болуға кепілдік беріледі. Тәрбие саласындағы технологияның түбегейлі мәселесі – «Қалай?» деген сұрақ.
Тәрбие технологиясы процедуралардың белгілі бір реттілігін қамтиды:
Тәрбие технологиясы процедуралардың белгілі бір реттілігін қамтиды:
- нақты мақсатты анықтау: технологиядағы мақсат-бүкіл технологиялық жобаның болжамдық идеясы;
- теориялық негіздердің «пакетін» әзірлеу: білім беру процесі туралы белгілі бір теориялық идеяларды жүзеге асыру, яғни белгілі бір педагогикалық ұғымдар;
- қызметтің кезең-кезеңмен, қадамдық құрылымы: тәрбиелік жағдайлар
(дайындық, функционалдық, бақылау, қорытынды) кезеңдер ретінде әрекет етеді);
- нәтижелерді талдау (мониторинг-түзету-рефлексия)
Тәрбие технологиясының тиімділігі баланың өзіне деген көзқарасының қаншалықты өзгертетіндігімен, «Мен – тұжырымдамада» қалай әрекет ететіндігімен және тұлғаның өзін-өзі анықтауына қалай ықпал ететіндігімен бағалануы керек
Қазіргі педагогикалық әдебиеттерде тәрбие технологияларын жіктеудің ондаған нұсқалары сипатталған: В.П.Беспалько, М.В.Кларин, Ф.А.Мустаева, Л.Е.Никитина, И.П. Подласый, Г.К. Селевко.
