Б. А. Джаамбаева Философия Оқулық
жүктеу/скачать 1,78 Mb. Pdf көрінісі
|
treatise20490
| Персонализм – жеке тұлға мен оның рухани құндылығын жер
ӛркениетінің мәні деп түсінетін батыс философиясындағы атеистік тенденция (беталыс). Боунға негізделген америкалық персонализм XIX ғасырдың аяғында пайда болған. Персонализм үшін «жеке тұлға» қайталанбайтын, бірегей субъектілік, қоғамдық дүниені құрауға бағытталған орталық түсінік. Персонализмде адамзат тарихы адамның тұлғалық дамуын біржақты үрдіс түрінде, ал адамның ӛзін Құдаймен бірігу барысында рахаттанады. . Персонализмде негізгі назар еркіндік және адамгершілік тәрбиесіне аударылады. Дін философиясында теологияны, философиялық жағдай деп есептеуге болады ма деген мәселе даулы сұрақ болып қалады ма? Белгілі француз томисті Э.Жильсонның «Философ және теология» атты жұмысында бір домикандықтың ескертуін келтіреді: «Теология жүйесінен Бонавентура мен Фома Аквинский кей жағдайлардың санын кӛрсетіп, оларды философия авторлары санында кӛрсетеді. Расында, олардың еңбектері теологияға жатады, және олардың ӛздері де теологтар. Осылайша кесілген теология пайда болады». Оның пікірінше, «теология» және «философия» бірін-бірі ӛзара шығарып, танымға ғана тән, философиялық ақиқатқа теологияда орын жоқ. Жильсон теология, адам игере алатын рационалды білімнің шыңы дейді. Дін философиясының тарихы теология ӛзіне таза рационалды талдауды енгізеді дейді. Мысалы, Альберт Великий, Иоанн Дунса Скотта, Уильям Оккамдардың бай біртума олжалары кӛрсетілетін теологиялық оқулары, кейіннен философияның эпистемология, этика сияқты бӛлімдеріне ауысты және күні бүгінге дейін сол бӛлімдерде. жүктеу/скачать 1,78 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|