жасаған жоқ. Тек жалғыз, ӛзгермейтін болмыс ақиқат, ал ӛзгергіштік, кӛптік
елес қана (иллюзия).
Парменидтың айтуынша
тіршіліктің ӛткен шағы, болашағы болмаған,
ол мәңгілік осы шақ. Тіршілік бейнесі толық
сфера тәріздес. Ол ойша
тіршілікті тек ой ӛрісіне байланысты ол уақытша ӛзгермейтін құбылыс. Оны
бӛлуге болмайды. Ойлаудың ӛзі тіршілік. Болмыс ӛзгермейді, қозғалмайды,
егер қозғалыста болса ӛзгермелі болса ол болмыс емес. Болмыс пішіні
егінсіз.
Біз сезіммен танимыз бірақ тек оймен аяқтаймыз. Ой сезімді басып
озады. Сезім бізді алдауы мүмкін. Оның айтуынша, ақиқат ойлауда, ал сезім
бізді адастырады. Ой бізге болмыс тұрақты, ал басқаның бәрі алдамшы деп
пайымдайды. Біздің ойымыз – әрқашан зат туралы ой. Бұл заттан болмысты
ажыратуға болмайды. Ой – бұл әрқашан болмыс. Басқаша айтқанда,
«ойлану» рационалды жолмен жүзеге асады.
Оның ілімдері
Зенонның апорияларында жалғасын тапты, Самостық
Достарыңызбен бөлісу: