Самавед (әндер ведасы), Яджурвед (құрбандық ведасы), Атхарвавед (сиқырлы дұғалар ведасы); бірнеше Брахмалар, «жоғары сот» түсіндіріледі
және салт бейнеленеді; Араньяки – «ормандық» ӛз жалғыздықтарында
шындықты ойлайтындарға арналған мәтіндер; Упанишадтер (Брахма мен
Атман туралы оқулар).
Упанишадтер ведалық әдебиетті аяқтайды. Бұл әдебиеттерде ведадан
кейінгі кезең (б.д.д. VI-V ғғ.) жайлы мәліметтер беріліп, діни-философиялық
оқуларларда тереңінен қарастырылады. Бұл кезеңде Ежелгі Үнді жерінде
құндылықтардың қайта бағалануы, қоғамдағы адам орны жайлы мәселелер
жаңаша ойланып, алғашқы діни-философиялық мектептер пайда бола
бастайды.
Жаңа индуизм дәуірі басында құндылықтардың қайта бағалануы,
кӛптеген Үнді тұрғындары этностық топтарының ӛзге де мәдениеттер
қатарын ӛзіне жинақтаған. Бұл синтетикалық діннің теологиялық негізі
ортодоксальды (астика) және ортодоксальды емес (настика) үнді философия
мектептерінде діни-философиялық жүйеде пайда болды. Қазіргі үнді тілінде
«астика» және «настика», «теист» және «атеист» деген мағынаны білдіреді.
Дегенмен, санскритпен жазылған философиялық әдебиеттерде «астика»
сӛзімен «кім Веда белсенділігіне сенеді», немесе «кім ӛлімнен кейін ӛмірге
сенеді» деген мағынаны береді. Ортодоксальды мектептер тәртіпке сай
жұппен
кӛрсетілген:
