Адам денесін, оның миы мен ойлау қабілетін, жақсы кӛруі мен жек
кӛруін, яғни жалпы адамның қасиеттерін зерттейтін ғылым салалары
жетерлік. Бірақ адам осы ғылымдар негзінде жалпы бейнесін жоғалтады. Тек
барлық ғылымның атасы философия ғана адамның ӛмірдегі рӛлі мен орнын,
мінездемесін зерттеп, табиғи жағдайлардың әсерінен адамның ӛзгеруін,
антропологиялық дағдарыстарға жауап бере алады.
Философиялық антропология философияның бір бӛлімі ретінде
антикалық дәуірден бастау алады, бірақ жеке ғылым ретінде ХІХ ғ. бӛлініп
шықты. Объективті жағдайларға байланысты қалыптасқан. Антикалық
дәуірде «адам» түсінігінің философиялық мәні болмады: бірлікте ӛмір сүру
мен макро, микрокосм мәселелері, адам мен полис мәселелеріне кӛп кӛңіл
бӛлінді. Осылайша, антикалық философтар адамды ғарыш пен
микрокосмның бейнесі деп таныды. Адамзат пен табиғат туралы білімдер
ғана
жан-жақты
зерттеліп,
жарияланып
отырды.
Сократтың
