24.13-сурет
Негізгі максимудардын арасында минимумдар (косымша) пайда болады,
олардын саны гордың санылаулар санына тәуелді. Екінші ретті толкындардын
көрші саңылаулардың сәйкес нүктесіне а бұрышпен бағытталған кездегі ша-
масы
k/N
болса, онда:
б = с • sina =
k/N,
(24.30)
мұндағы
N
— дифракциялық тордың санылаулар саны. Бұл жол айырымына
Дф = 2л/А' фаза айырымы жауап береді [(24.9) караныз)].
Егер бірінші саңылаудың екінші ретті толкыны баска толкындармен ко-
сылғанда нөлдік фазаға не болады деп есептесек, онда екінші санылаудан фаза
айырымы 2
л /ZV,
үшіншіден — 4л
/N,
төртіншіден — 6л/Л7 және т.б. болар еді.
Бүл толкындардын косындысын фаза айырымын ескере отырып векторлы
диаграммамен алу ыңғайлы: электр немесе магнит өрісінін бірдей Л^векторы-
нын араларындағы бүрышы 2
n / N
болғандағы косындысы нолге тен. Бұл (24.30)
шарты минимумға сәйкес екенін көрсетеді. Екінші ретті толкындардын көрші
санылаулардагы 6 =
2(k/N)
жол фйырымы немесе Дф = 2(2л/Аг) фаза айырымы
болғанда да, барлык саңылаулардан екінші ретті толкын минимумы алынады.
Бейнелі түрде 24.14-суретте алты санылаудан түратын дифракциялык торга
сәйкес векторлы диаграмма берілген:
Ег
£, және т.б. — электромагнит тол
кындардын біріниіі, екінші және т.б. күралған кернеулік векторы.
Интерференция кезінде пайда болатын бес косымша минимум көрші саңы-
лаулардан келетін толкындардан фаза айырымы (а) 60°. (б) 120°. (в) 180°, (г) 240°
жэне 300° (д) болганда бакыланады.
Орталык минимум мен әрбір бірінші негізгі максимум арасында
N
— 1 ко
сымша минимум төменгі шарт орындалғанда орын алатынына көз жеткізуге
болады:
с sin a = ±
X/N; ± 2X/N
,..., ± (Л' - 1)
X/N.
(24.31)
Бірінші мен екінші негізгі максимум арасында да төменгі шарггы орындай-
тын (2V—1) косымша минимум орналасады:
с sina
= ± ( N + l ) k/N; ± ( N + 2) k/ N
,
(2Л‘ - 1)
k/N.
(24.32)
Сонымен, кез келген екі көрші максимум арасындагы (Л -1) косымша ми
нимум бакыланады.
24.14-сурет
Санылаулар саны көп болған жағдайда жеке косымша минимумдары бір
бірінен айырмашылығы жок, ал барлык кеңістік негізгі максимумдар арасын-
дағы қаранғы болып көрінеді. Дифракциялык тордың саңылаулары неғұрлым
көп болған сайын негізгі максимумдар бір бірінен бөлінеді. 24.15-суретте әр-
түрлі УУсанды санылауы бар тордын суреті келтірілген (дифракциялык тордың
тұрактысы бірдей), ал 24.16-суретте каркындылыктын таралу графигі берілген.
Бір саңылаудың минимумының рөлінің ерекше екендігін атап өтелік. (24.27)
шартына жауап беретін бағытта әрбір саңылау минимум береді, сондықтан бір
|